51. Η τύχη πάντοτε νικά
Το θέλησε η μοίρα και ο Αβδούλ, πατέρας της Σεφιχιέ, δέχτηκε μια πρόταση απο την προσωρινή Αγγλική Διοίκηση της Περσίας, να αναλάβει έπαρχος των Φυλών σε μια μεγάλη έκταση κι εκείνος το δέχτηκε. Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος να απορρίπτει παράπονα και να μεσολαβεί συμφιλιωτικά σε αμέτρητες περιπτώσεις. Τέσσαρα ολόκληρα χρόνια μετά την πρεσβεία με τις καμήλες του Εμίναγας, ο Αβδούλ έγινε σεβαστός, πλούσιος και ευτυχής από τις χώρες των Κούρδων έως τους Σιίτες του Περσικού Κόλπου.
Οι κακές γλώσσες, ελάχιστες πια, διέδιδαν πως ήταν δημοφιλής μόνον πιωμένος και πως σέβονταν τις εποφάσεις του μόνον όταν ήταν μεθυσμένος. Αλλ΄αυτά ήταν κουτσομπολιά. Οι άνθρωποι πάντα ζηλεύουν τους ηγέτες που μοιάζουν να γεννήθηκαν για να κυβερνούν. Πάντως δεν έκανε καλή εντύπωση όταν ο κόσμος έμαθε πως ο Αβδούλ πάντρεψε την αγαπημένη του Σεφιχιέ με έναν ζάμπλουτο σεΐχη απο τις πεδιάδες της Σαμαρκάνδης. Και όταν ξύπνησε μετά τον γάμο και του υπέδειξαν πως θα υπάρξει πρόβλημα με τον Εμίναγα, τον Τούρκο, έλυσε το πρόβλημα σε λίγα λεπτά, γράφοντας στον Εμίναγα, σε πολυτελες χαρτί και με όλους του τους τίτλους, ότι η πολυαγαπημένη του κόρη Σεφιχιέ, αρρώστησε και πέθανε κι επειδή ήταν άνθρωπος του καθήκοντος και του Νόμου, θα του έστελνε την άνοιξη την παιδίσκη Αϊσέ, ήδη ετών επτά, με παραμάνα και τροφό, ώστε να μεγαλώσει κοντά του και , γιατί όχι, να την παντρευτεί.
Εκείνον τον καιρό ο Εμίναγας, ήταν απασχολημένος με την κυβέρνηση που τον έστελνε σε διάφορες χώρες, σε επίσημες αποστολές και με πλήθος υπαλλήλων, άλλοτε να ιδρύσει μια πρεσβεία κι άλλοτε να καλυτερέψει τις σχέσεις της χώρας του με τις Μεγάλες Δυνάμεις. Είχε αρχίσει το μεγάλο πρόγραμμα να αλλάξει το αλφάβητο, να αλλάξει η ίδια η χώρα, από τα ονόματα έως τα ρούχα. Ο ίδιος το έπραττε με αφοσίωση και κάποια σκληρότητα, ενώ στα κρυφά είχε δάσκαλο και μάθαινε γαλλικά, όποτε ευκαιρούσε, όχι για να τα μιλάει ,αλλά για να ακούει τα γαλλικά των άλλων, κάνοντας πως δεν τα ξέρει.
Απάντησε στον Αβδούλ πως λυπάται για την νύφη που έχασε και πως ήταν πρόθυμος να δεχτεί την μικρή Αϊσέ και να την μορφώσει σύμφωνα με τα νέα ήθη, ως αξέχαστη κληρονομιά της νεότητάς του. Και πως του έστελνε θαλαμηγό να ποδίσειστην Τραπεζούντα, με το όνομα «Ρεβά» κι άς έκανε τον κόπο ο κυβερνήτης Αβδούλ να φέρει την παιδίσκη στο λιμάνι με δική του ευθύνη. Εκείνα τα χρόνια είχανε πέσει χρήματα πολλά στην Περσία που έχτιζε λιμάνια και δρόμους στην Κασπία και όδηγούσε το πετρέλαιο σε νέους δρόμους. Μετά, το ξέχασε.
Αλλά η Τύχη, πάντοτε νικά, και ο πανούργος μέθουας Αβδούλ, κατάλαβε από το γράμμα του Εμίναγα πως ήταν εντέλει ένας μαλακός γαμπρος, με ασθενικό ύφος, κατάλληλος να κανει πλήθοςδουλειές, κρατικες ή μεταξύ τους με μεγάλη άνεση. Γι΄αυτό και έστειλε την Αϊσέ, το φώς των ματιών του, με το θλιμμένο πρόσωπο και την απίστευτη ομορφιά στην Τραπεζούντα. Το ότι η παιδίσκη ήταν τυφλή, ας το μάθαινε όταν με το καλό την έβλεπε.
