Σκέφτομαι πως ίσως δίψασες για κανέναν στίχο μου ή μήπως, όχι;

Κι όμως λαχτάρησα την μαύρη εκείνη τρικυμία, την αναστάτωση απ' τα άγρια φιλιά

Αψήφησα πολλούς κινδύνους, έτσι μεγάλωσα από παιδί ένας γδαρμένος γάτος η ψυχή γεμάτη με παλιές ουλές

Εχθές, είδα στον ύπνο μου πως γύρισες πως ήλθες, λέει, για να μου πεις συγνώμη

Όταν σε σκέφτομαι ή φέρνω στα χείλη τ’ όνομα σου κάτι μεγάλα τριαντάφυλλα ανοίγουν στο μυαλό μου

Προσέξτε όλοι εσείς, οι ευτυχείς, απόψε. Πίσω σας λουσμένη φεγγαρόφωτο κοντοζυγώνει, πάλι η σκιά

Ποίημα

Τις σελίδες μου όλες στον αέρα σκορπάω μήπως, έστω και μία φτάσει, μέχρις εσένα

Τώρα μπορώ να σας μιλήσω, να πω με βεβαιότητα πως τίποτα δεν περιμένω, ναι ξέφτισε η συγκίνηση των πρώτων ημερών