Nα καούν τα ινσταλάτιονς.

Αμ, δεν θα καούν όσο σε αυτόν τον κόσμο ο έρωτας θα είναι εκείνος ο παράγοντας που θα σε βγάζει από την μετριότητα της ανωνυμίας στο σταυροδρόμι της δόξας και του χρήματος. Τρίφατσο το μαγαζί εξαιτίας της γαλάζιας βούλας, της θαλασσιάς.

Κοιτάξτε τα νεαρά ζαχαρωτά. Η μετριοφροσύνη, το πρόβλημα του εικοστού πρώτου αιώνα, εδώ επανέρχεται ως βασικό σχέδιο διαφημιστικής καμπάνιας. Εκτός από ωραίοι, πλούσιοι και σικάτοι είμαστε και μετριόφρονες. Σχεδόν μοιάζουν με εμάς…

Άραγε ένας έρωτας πόσο θεατρικό μπορεί να αντέξει μπροστά στις κάμερες; Όχι ότι ο συγκεκριμένος έρως είναι ψεύτικος, αλλά οι πόζες του έρωτα σύμφωνα με τις επιταγές του κινηματογράφου μπορούν να διατηρήσουν την αυθεντική τροπή της ιστορίας ενός έρωτα;

Ο έρωτας είναι ό, τι πιο έξυπνο σκεφθήκαμε για να δημιουργήσουμε κάποιο ενδιαφέρον γύρω από τις ανθρώπινες ζωές. Συμπληρωματικά σε οτιδήποτε άλλο αλλά τελικά επιστεγασματικά σε όλα, ο έρωτας πουλάει ακόμη πιο πολύ και από τους κοιλιακούς και στα στητά οπίσθια. Ίσως, δηλαδή, θα δείξει.

Μορφωμένοι,πανέμορφοι, καθαροί και μυρωδάτοι: νέο γαλάζιο αίμα μα ανεμπόδιστα όμοιοι με τους προηγούμενους. Αυτό το βασίλειο δεν μας χαλάει φτάνει τα λεμόνια από τα κλωνάρια που πέφτουν στο χωράφι μας αλλά τρέφονται στα βρετανικά εδάφη, να είναι δικά μας και να φτιάξουμε και λεμονάτο κοτόπουλο. Mην μας τα ζητήσουν.

Τι ρομαντικό, τι ωραίο στιλ, τι τέλειες αναλογίες που λέει περίπου και το άσμα.

Μικρές γλυκιές υπάρξεις ονειρεύονται να χαμογελούν στον σύντροφό τους και αυτό να είναι το πιο εμπορικό είδος ανάμεσα σε πλασέμπο ωραίων αναμνήσεων που φτιάχνουν οι μπάρμπι, τα κουκλόσπιτα και μερικά MALL.

Αχ, θα κάνουμε τόσο όμορφα Χριστούγεννα και φέτος. Ούτε τον Άγιο Βασίλη δεν χρειαζόμαστε πια.