Με εντυπωσίασε ότι το 99% της ταινίας έχει γυριστεί με ευρυγώνιους φακούς. Στα γκρο-πλαν τα πρόσωπα αποδίδονται όχι-παραμορφωμένα (πήγα να γράψω “φυσιολογικά”, αλλά δεν είναι ακριβές). Υποθέτω πως αυτός είναι ο τρόπος του Λάνθιμου να αποδώσει οπτικά μια καταθλιπτική, καταπιεστική, παράλογη ατμόσφαιρα. [Ανάλογη χρήση φακών, αν θυμάμαι καλά, στο Raising Arizona των αδελφών Κοέν –την πιο αδύναμη ταινία τους] Την είδα ως πολιτική ταινία –όπως και τον Κυνόδοντα. Εννοείται ότι αυτή δεν είναι η μοναδική ανάγνωση. Οι ηθοποιοί μου φάνηκαν εξαίρετοι. Το σενάριο μια χαρά. Η ταινία με κούρασε. Τη συστήνω.