Και τώρα, που άλλος ένας Αύγουστος πέρασε στις σκιές του παρελθόντος, ας θυμηθούμε τι ξακουστό συνέβη, σε κάποιους άλλους που χάθηκαν στο παρελθόν νωρίτερα.

Εκείνα τα μακρόσυρτα καλοκαίρια της παιδικής ηλικίας, ίσως να ήταν ο μοναδικός επίγειος Παράδεισος που αξιώθηκα.

Συνέχισαν ατάραχοι της συζήτησής τους λες και είχαν διαπιστώσει το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο «Ο αέρας της Αθήνας είμαι καθαρός!».

Θάλασσα θέλει το κοριτσάκι μου σήμερα; Το κορίτσι θέλει θάλασσα; Θάλασσα με την μία φύγαμε, και χωρίς κουβέντα. Μαριδάκι θέλει το κορίτσι σήμερα; Έγινε, και παραγγελία για φρεσκότατη παρακαλώ, στο […]

Περπατώντας μόνος στο κέντρο της πόλης και συνομιλώντας με το αυγουστιάτικο φεγγάρι, ανέσυρα κάτι ξεχασμένες λέξεις και φράσεις που λείπουν εδώ και χρόνια από το καθημερινό μας λεξιλόγιο όπως, για παράδειγμα, μπέσα ή μπεσαλής

Τις καλοκαιρινές μέρες που μοιάζουν με γλυκό  βανίλια μέσα στο ιδρωμένο- παγωμένο ποτήρι, τις αγαπάμε. Αργά και ηδονικά λιώνει στο στόμα το έδεσμα, αργά και ηδονικά οι χαϊδεμένες ώρες λύνονται η […]

Χθες επετούσα, τ’ αθώα βότσαλα στην θάλασσα. Τα μπλουμ τους, κάναν μικρούς κύκλους που ανοίγαν κι εγώ τα φανταζόμουν να βυθίζονται. Βγήκε μια γοργόνα και με χαστούκισε. Ησυχία, είπε, και […]

Έρχονται. Σου λένε μα καλά, τι χάρμα που είστε εδώ στην επαρχία! Ένα μήνα σου ζαλίζουν τον έρωτα, με τις κραυγούλες, τα χάχανα, τα φλιπετιφλόπς από τις σαγινάρες, και τα […]

Δεν έχω κάνει πολλές διακοπές, αλλά δεν έχω παράπονο. Τις βαριέμαι. Εξάλλου, κοντεύω τις πενήντα μετακομίσεις, κι αυτό τις αναπληρώνει τελείως. Άσε που τα δέκα συνολικώς χρόνια που έζησα σε […]

Eυτυχώς που υπάρχουν και οι χειμερινές διακοπές, τα βουνά και τα λαγγάδια, καθώς και τα χειμερινά σπορ, η κουβέρτα και ο καναπές και άλλες χαρές στην ζωή.

Ημίγυμνος, με ξεθωριασμένο σορτσάκι, παιδί της φαβέλας – παρέα με σκύλους, πεντάλεπτα κόρτε με βυζαρούδες, ελπίδα στον ήλιο, και στην απώλεια του, που χαρίζει την δροσιά. Παραμελημένο φιλήδονο σώμα, σε […]

Δεν γίνεται να περιμένεις τίποτα ζωντανό από την ανθρωπότητα όταν μεταφέρει συνήθειες δίπλα στη θάλασσα. Η πόλη σε πληγώνει διαρκώς. Αν δεν συμβαίνει αυτό, έχει χάσει οτιδήποτε παιδικό μέσα σου. Δεν γίνεται να ικανοποιείσαι με αυτόν τον μόνιμο κυνισμό.

Σε ολόκληρη την παραλία που φτάνει μέχρι να τυφλωθεί το μάτι σου και να σπάσουν τα χέρια σου αν προσπαθήσεις να δείξεις το μέγεθος με την αγκαλιά σου, ένα ζευγάρι μου έκανε εντύπωση…

Λόγω ομφαλοσκόπησης και ναρκισσισμού, όταν αναφέρομαι στην χοντρή, να είναι σαφές πως αναφέρομαι στην χοντρή που βλέπω στον καθρέφτη.

Είναι η χώρα της εφημερίδας Sun, όχι η χώρα του ήλιου. Κάθε κυρία που προσγειώνεται η αποβιβάζεται εις την αρχαία νήσο του Πέτρου Πελεκάνου, αλλά και σε πολλές ζηλιάρες νήσους, […]

Πάρος; Νάξος; Μύκονος; Από το 2011, ο μαστ προορισμός, είναι ένας. – Άφραγκος κυρίες και κύριοι. Στην πανέμορφη παραλία, της Παναγιάς της Καναπεδούσας, σ’ ένα ήρεμο κάμπινγκ, απολαμβάνουμε τα δροσερά […]

Και ποιος να σε διαβάσει εσένα που όλο κρύβεις το ημερολόγιό σου στο πατάρι;

Από το Στάλινγκραντ ως το ποπ-κορν, δυο δάχτυλα και κάτι.

Αυτόν τον χειμώνα χρώμα μου υπήρξε το  μαύρο. Άνοιγα την ντουλάπα μου και διάλεγα αυθόρμητα κάτι μαύρο, μπλούζα, φούστα, καλτσόν. Παπούτσια όμως (σχεδόν πάντα) κόκκινα. Μάταια η φωνή της μάνας μου […]