Nτεμί σεζόν Στα καλάθια της Πατησίων κοντομάνικα ξεχειλωμένα. Ανακατεμένα, αποφάγια σε προσφορά. Θέλω να τα λυπηθώ όλα. Να τα φορέσω ένα ένα πριν χειμωνιάσει. Στο δοκιμαστήριο η πωλήτρια δεν με ρωτά αν [...]
Δεν μπορείς να κλωτσήσεις τους απόντες, το ξέρεις Ντάρλινγκ; Με πήρε ο ύπνος αγκαλιά με την κούρασή σου, αφού γύρισα όλο το σπίτι ξυπόλητη σέρνοντας πίσω μου μια κουβέρτα. Χοροπηδούσα προσεχτικά στο σκοτάδι. Αν σκοντάψω πάνω σου θα [...]
Εγώ λίγο και λήγεις κι εσύ Όλες οι Κυριακές είναι μέρες ανεφοδιασμού και μορφασμών παράξενης διάθεσης την ώρα που φωτογραφίζω μπουκάλια πορτοκαλάδας. Τις Κυριακές σχεδόν με κλωτσάω μέσα μου
Άφεση αμαρτιών Ακόμα αγωνίζομαι να γράψω το όνομά σου με κεφαλαίο. Κάθε φορά που ξεκινούσα να φτιάξω το θήτα μεγάλο, εκεί κάπου στη μέση του ημικύκλιου πριν κύκλος γίνει, αμέσως το μετάνιωνα [...]
Χέρια δεμένα Μεγάλωσα μέσα σε μία απόχη, σκυφτά και βιαστικά. Μίλαγα δύσκολα, συνήθως με χώματα, που ίσως και να είχα καταπιεί. Για ό,τι με λερώνει βουβάθηκα κι έγινα δράκος, κόκκινο φίδι και [...]
Κόμπος στην καρδιά 23 χρονών. Από τη Συρία. Έφυγε στα δεκαέξι μαζί με τον μικρότερο αδελφό του. Είναι από τους “τυχερούς” και εργάζεται για πεντακόσια ευρώ το μήνα, χωρίς ασφάλιση σε βιοτεχνία ενδυμάτων. [...]
Περήφανα αντίο Τα λες ανάμεσα σε δυο τζούρες και μια γουλιά από σάλιο, κοιτώντας τα νύχια σου, τον ορίζοντα ή τις άκρες των παπουτσιών σου. Δικαιολογείσαι για τα θολωμένα σου μάτια αμήχανα, [...]
Oh Mama, ain’t no time to fall to pieces Έχωσε βαθειά το χέρι στο εσώρουχό του. Εφτά λεπτά του πήρε να τελειώσει αγχωμένος για τα σεντόνια, μη λερωθούν. Από την κουζίνα λίγο πριν ακούγονταν ήχοι πιάτων κι εκείνη που [...]
Φτου και φεύγω! Πανεπιστημίου, Βιβλιοθήκη, στάση μετρό. Λευκό χρώμα, ύπουλο. Αυτοεξόριστοι στην κεντρική λεωφόρο. Αν υπάρχει κάτι λογικό στη μέρα είναι η νύχτα της. Τώρα ζούμε συνειδητοποιημένα παριστάνοντας τους ασυμβίβαστους. Τους αμφισβητίες. Τους [...]
Δάχτυλο στο μάτι Ήθελα να σου πω ότι πάλι πήρα τους δρόμους και δεν σε πρόφτασα. Αυστηρώς κατάλληλοι για νύχτα και σιωπή θυμάσαι; Φτιαγμένοι από παράξενο υλικό. Μη επεξεργάσιμο. Ξεχειλίζουμε και η καρδιά [...]
Μπορώ απόψε να κοιμηθώ εκεί; Ώρα που τρέχουμε πίσω από τον ίλιγγο του χρόνου να μην σκουριάσουν οι ευτυχίες , σε καλoκαιρινές κουζίνες, στα πάρκα , στις πλαστικές καρέκλες των σινεμά, στις βουβές διαδρομές, τις [...]
Imaginary enemies Δεν μπορώ να κουνήσω τα πόδια. Tο λίγο που κοιμάμαι μοιάζει με αιματηρό κινηματογραφικό αριστούργημα . Μπαρ στο Μετς. Ερωτικές φωτογραφίες σε φυσικό μέγεθος με μακριά νύχια και κολιέ από [...]
Θα σφυρίζουν τα λόγια σαν το διάολο Θα σου μιλάω χυδαία. Θα κατασπαράζω τις σκέψεις σου. Θα χτυπάει το τηλέφωνο. Θα κάνει ζέστη. Θα βρέχει απ’τα μάτια. Θα υποφέρω απο μια χρόνια σφήνα στο στήθος. Θα με [...]
Αν μ’αγαπάς, μη μπεις στην κουζίνα. Μπορεί παλαιότερα να είχε χρόνο και να διάβαζε. Ίσως να ξέρει τον Αργύρη Χιόνη
Η Πράγα δε σε αφήνει να φύγεις. Ούτε εσένα, ούτε εμένα. Οι Απόστολοι, ο Χάρος που χτυπάει την καμπάνα, κρατώντας μία κλεψύδρα και συμβολίζοντας το πέρασμα του χρόνου, ο Φιλάρεσκος, σύμβολο της ματαιοδοξίας, ο Τούρκος, ο Εβραίος