Πάνος Θεοδωρίδης: Η ζωή στα χωριά 21/30

Τα χωριά η δικτατορία τα πέτυχε με την μετανάστευση στο φουλ, με την καταπίεση ήδη ακμάζουσα από την περίοδο 1958-1967 και άφθονο υλικό για παραπάνω καταπίεση σε βάρος νέων ανδρεϊκών νέων και της μαζικής αστυφιλίας που γέμισε τις παρυφές των πόλεων με αγρότες που αγωνίζονταν να γίνουν εργάτες ή υπάλληλοι.

Υπήρχαν ακόμη εξόριστοι στη χώρα. Η αριστερά είχε περισταλεί. Συνεννοήσεις ανάμεσα σε περιβάλλον του «Γέρου της Δημοκρατίας» (μη γελάτε ακόμη) και του Κανελλόπουλου, ήταν στο ήξεις αφήξεις.

Χωριατόπουλα μπορούσαν ακόμη να πάρουν δίπλωμα για επάγγελμα και άδεια οδήγησης βαρέων οχημάτων από τον στρατό. Οι επαρχιώτες, όπου και όπως μπορούσαν, έβαζαν μέσο ,ιδίως η φτωχοί ή οι φοβισμένοι και τα παιδιά τους που έμπαιναν στο πανεπιστήμιο και δεν ήταν άπορα,οπότε διεκδικούσαν φαγητό στη Λέσχη και διαμονή στις Εστίες, προσκολλούνταν στο συσσίτιο των ενστόλων της Χωροφυλακής ,όπως στη Σαλονίκη στον όρχο της Τροχαίας Πρίγκηπος Νικολάου και Βασιλισσης Σοφίας.

Οι γονείς το προτιμούσαν για να μη μπλέξουν τα παιδιά τους.

Το 1967, οι επιζώντες της περιόδου Μεταξά ήταν πάρα πολλοί. Οι γεννημένοι το 1917 ,εικοσάρηδες το 1937, ήταν ακμαίοι πενηντάρηδες (και γονείς) το 1967.

Οι φοιτητές έμπαιναν με πιστοποιητικό κοινωνικων φρονημάτων , ακόμη και αυτοί που εμφανίστηκαν σε διάφορες αριστερές σέχτες και γκρούπες το 1971 και εφεξής. Επίσης είχαν μικρή αλλά επιδραστική δύναμη οι του Κ4Α (κόμματος τετάρτης Αυγούστου)που πλακώνονταν με τους Λαμπράκηδες.

Τα δυο πρώτα χρόνια της δικτατορίας δεν έβρισκες παρά τέως Λαμπράκηδες, που αγωνίζονταν να επιβιώσουν σε ευκαιριακές δουλειές κι αυτά στις μεγάλες πόλεις.

Στα χωριά ,οι περισσότεροι νοσταλγούσαν την εποχή του Μεταξά. Μιλούσαν για την υπέρ της αυτάρκειας εκστρατεία (φυτέψτε σιτάρι και στις γλάστρες) ενώ επαινούσαν μια σειρά μέτρων υπέρ της υπαίθρου.

Όποιος θέλει λεπτομέρειες, ας δει προχείρως το Η Ελλάδα και η οικονομική κρίση του μεσοπολέμου, του Μαζάουερ, ΜΙΕΤ 2009, όπου παρά την επιτροχάδην περιγραφή της περιόδου 1936-40 και την μάλλον βιαστική κατάληξη πως «υπάρχε καταπίεση» ο συγγραφέας δεν έχει βρει το παραμικρό στον ελληνικό αγροτικό χώρο.

Οι νέοι της Μεταξικής περιόδου, που επέλεξαν την βασιλική παράταξη στον Εμφύλιο, ήταν οι βασικοί υπερασπιστές κάθε παρέκκλισης από τον κοινοβουλευτισμό και οι πρώτοι που συμφωνούσαν ότι η Βουλη παρουσίαζε ένα αποτρόπαιο θέαμα.

Στα χωριά, η χούντα είχε εύκολο έργο. Η κατασκευή ασφάλτων, συχνά σε παλαιές χαράξεις και η ηλεκτροδότηση του συνόλου της χώρας σχεδιαστηκαν και υλοποιήθηκαν γενικά. Η εκρηξη χαράς ήρθε με το χάρισμα των αγροτικών δανείων που έδεσε τα χωριά, ειδικά τα παραγωγικά και γεωργικά, με την δικτατορία.

Ο τουρισμός συγκεκριμένου τύπου, η ασπρόμαυρη τηλεόραση που ξεκίνησε εμπορικα απο το τέλος του 1968 και έως το 1973 τα περισσότερα σπίτια διέθεταν μιά συσκευή, ολοκλήρωσαν την γενικη εικόνα της χώρας.

Ο πολύς κόσμος άρχισε να πιστεύει τυφλά τις ειδήσεις στις τηλεοράσεις όπου ο λέξεις Γιώργος Σεφέρης, Συμβούλιο της Ευρώπης και Βαν Ντερ Στούλ σήμαιναν κατι παραπάνω απο κάτι αντεθνικώς σιχαμερό.

Σήμερα δυσκολευόμαστε να παραδεχτούμε ότι η επιστολή Κωνσταντίνου Καραμανλή προς τον πρωθυπουργό της δικτατορίας Κόλλια, περιέχοντας το «ανεξαρτήτως, όμως, των αιτίων, τα οποία οδήγησαν εις την εκτροπήν, βέβαιον είναι ότι τα ίδια αυτά αίτια προσδιορίζουν και την αποστολήν της. Αποστολήν, η οποία συνίσταται εις την εξυγίανσιν της δημοσίας μας ζωής και την ταχείαν αποκατάστασιν της Δημοκρατίας επί βάσεων ασφαλεστέρων. Υπό την έννοιαν δε αυτήν και μόνον την εστήριξε ο στρατός, την υπεδέχθη η κοινή γνώμη και την ηνέχθησαν εκείνοι, οι οποίοι ηδύνατο εγκαίρως να αντιδράσουν. Πάσα παρεξήγησις επ' αυτού θα απετέλει βαρύτατον ιστορικόν σφάλμα" όχι μόνον καθόρισε μακροπρόθεσμα τη στάση της δεξιάς στην πολιτική εκτροπή, αλλά και οι καραμανλικοί αγρότες του «έ-έ-έρχεται» δεν είχαν λάβει από αυτά κάποια οδηγία να ανησυχήσουν.

Τελειώνω.

Σημαντική γιά την επικράτηση των αποψεων της δικτατορίας ήταν η πολύ απλή γλώσσα, τα τοπόσημα, τα λαϊκά θεάματα, το ότι γνωστοί δημιουργοί έγραφαν λχ στον Ελεύθερο Κόσμο του Σάββα Κωνσταντόπουλου και όλο το δημόσιο είχε ειδικούς ελεγκτές οι οποίοι μετά την πτώση της δικτατορίας απλώς επέστρεψαν στις θέσεις τους.

Οταν ο Μαρινάτος βρίσκεται στο ρόστερ της «πνευματικης ηγεσίας για την 2ιη Απριλιου» μη πολυβασανίζετε το ζήτημα.

Ποτέ οι δεξιές αντιλήψεις δεν ήταν μειοψηφικές στη χώρα μετά τον Εμφύλιο. Κι όποιος θέλει το χωνεύει και προχωρεί.

Αλλά όχι και να θεωρούμε τον συστημικό δικομματισμό ως μάχη μεταξύ Φωτός και Σκότους, όπως αρκετοί του ενός κόμματος ζήτησαν να δουλέψουν φασόν κάποιες προπολεμικές ελπίδες που κάηκαν νωρίς.

Να ξυπνήσουμε και να αντιληφθούμε πως οι συντηρητικες ιδέες υπερτερούν αριθμητικά και στον χώρο των «παραδεδεγμένων πεποιθήσεων» και να μη πουλάμε στο πόπολο ψευδαισθήσεις μιας «προοδευτικής ανέλιξης» και πως δήθεν η Αριστερά κατάφερε να επικρατήσει "πνευματικώς" και άλλες αηδίες.

Tags:

Η ζωή στα χωριά

Δείτε επίσης:

Η ζωή στα χωριά 8/30

Η ζωή στα χωριά 23/30

4e01303e567c7049fdd5c09426ac3369.jpg

Τα περιστέρια στον Εσταυρωμένο