Πάνος Θεοδωρίδης: Ανίσχυρη υπόθεση εργασίας

Αφού για να μοιράσουμε ροδάκινα, πρέπει να ρωτήσουμε τον επί της Γεωργίας Επίτροπο, μου είναι σαφές ότι η κυβέρνηση διαχειρίζεται πράξεις και παραλείψεις, το πολυ σε ένα επίπεδο υπερνομαρχίας.

Αυτό, θέτει σε νέα βάση το νομοθετικο έργο που προδήλως, τουλάχιστον στο πρόσφατο παρελθόν και σήμερα, φαίνεται πως αγνοούν οι βουλευτές που το ψηφίζουν. Δεν είναι μόνον θέμα παρατυπίας ή νομιμοφάνειας: ωστόσο μπορεί να υποστηριχτεί, έστω παιγνιωδώς, μιά πρόταση.

Οταν τα φορολογικα βάρη και οι υποχρεώσεις του κράτους, είναι υπερβολικά και με την πολιτική των προστίμων σχεδόν κανένας δεν μπορεί να ξοφλήσει ή να εξυπηρετηθεί στον αιώνα τον άπαντα, επείγει ένα νέο συμβόλαιο-μνημόνιο, μεταξύ κυβέρνησης και πολιτών αυτήν την φορά.

Αν κάποιος αντέχει να πληρώσει φόρο την μιά χρονιά και δεν δύναται την άλλη, το ποσόν που καλείται να πληρώσει επιπλέον, να θεωρείται δάνειο προς το Δημόσιο.

Και αυτο το δάνειο, να δεσμευτεί το κράτος πως υπάρχει, πως τοκίζεται όσο και οι δικες του απαιτήσεις και πως είναι απαιτητό σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις.

Το ίδιο να συμβαίνει όταν μιά αντικειμενική αξία ακινήτου, η οποία βρίσκεται παραπάνω απο την τρέχουσα τιμή της αγοράς, υποχρεώνει τον ιδιοκτήτη να την ζαλωθεί, η πράξη να ισχύει μεν, αλλα ως δάνειο του πολιτη στο κράτος και όχι τζάντζαλα και μάντζαλα.

Το δε κράτος, να δινει στον πολιτη ομόλογα που μπορουν να κυκλοφορούν ανοιχτά και ελεύθερα , μη πω καμιά βαρειά κουβέντα.

Διότι αυτές οι πράξεις που υφιστάμεθα, προέρχονται απο νόμους που εγκρίθηκαν με παράπλευρες νομοθεσίες, απο ανθρώπους που δεν έχουν καμιά εικόνα της κόλασης που βιώνεται έξω απο την Βουλή.

Αφου μας κυβερνά υπερνομαρχία, μας έρχεται φτηνότερο και πιό φιλάνθρωπο, να απαιτουμε να κυβερνηθούμε με εγκυκλίους, οδηγίες και διατάξεις της Κομισιόν και της Ευρωβουλής. Οι ενδιάμεσοι λειτουργούν ως μεσίτες και δεν διαφέρουν παρα μόνον στο ότι είναι ελληνόφωνοι.

Δεν τους χρειαζόμαστε. Να ζητήσουμε απο την Ευρώπη είτε να μας κυβερνά μέσω των επιτρόπων ,είτε μέσω της Ευρωβουλης. Ωσάν κρατίδιο της Περγάμου ενώπιον της Συγκλήτου.

Αλλιώς, νόμο που δεν δια΄βασαν και ψήφισαν ,και μας φορτώνει βάρη και υποχρεώσεις, να υποχρεώνονται να τον εφαρμόσουν πρώτα οι δήθεν ψηφίσαντες. Προβλέπεται απο την νομοθεσία η χρέωση ενός παράτυπου διατάγματος σε βάρος της περιουσίας του παρατυπούντος.

Κι αν μου πείτε ότι αυτά δεν γίνονται, πείτε κάτι που να γίνεται όντως. Διότι είμαστε λογιστικώς υπόλογοι και δεν υπάρχει περίπτωση να υλοποιηθούν όλες αυτές οι δεσμεύσεις.

Τουλαχιστον γελάστε. Μειώνει το άγχος.

Δείτε επίσης:

Το χιόνι μέσα του

Όταν έπεφτε το ...άσπρο

Σαν υπόθεση εργασίας