Στην επετειακή έκδοση του Abbey Road των Beatles, περιλαμβάνεται και μια σειρά από αναθεωρημένες εκδοχές των τραγουδιών, με νέα ηχητική μίξη των καναλιών της ηχογράφησης, καμωμένες από τον Giles Martin, γιο του George Martin., που θέτουν το ερώτημα: γιατί; Γιατί να πειραχτεί ένα κλασικό έργο τέχνης που έμεινε παγιωμένο για μισόν αιώνα;

Η προφανής απάντηση είναι ότι έγινε για να δικαιολογηθεί η ακριβή τιμή της επετειακής έκδοσης, που ως έκδοση δεν είναι και τόσο πλούσια. Η ανοχή και η συναίνεση του αγοραστή εκβιάζεται με την επίκληση της ιδιότητας του γιου του παραγωγού. Οι μόνοι που θα μπορούσαν να έχουν λόγο στη μίξη των καναλιών είναι οι δύο επιζώντες Beatles. Όλοι οι άλλοι, του Giles Martin συμπριλαμβανομένου, δεν έχουν μεγαλύτερη νομιμοποίηση να το κάνουν από τον Sean Lennon, τον Dhani Harrisson, τον Αθανάσιο-Περσέα Γεωργιάδη, τον Ορφέα-Ερνέστο Τσίπρα ή ακόμα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Δεν μιλάμε πρωτόλειες μορφές των τραγουδιών που ευτυχώς έχουν διασωθεί σε ντέμο ή σε πρόβες, ή σε εναλλακτικές ηχογραφήσεις από τους δημιουργούς τους. Αυτές έχουν άλλη αξία κι άλλη σημασία, φωτίζουν τα τραγούδια και τη δημιουργία τους από άλλη γωνία.

Μιλάμε για ευθεία παρέμβαση στο τελειωμένο έργο, μια νέα μίξη με αισθητές διαφορές από την παλιά. Όμως οι δημιουργοί της μουσικής και του ηχογραφήματος αλλοιώς έκριναν και έκαναν τότε, και δεν θεώρησαν σκόπιμο να αναθεωρήσουν έκτοτε, κι ας πέρασαν πενήντα χρόνια.

Πενήντα χρόνια αργότερα, δεν δίνεται η ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες να πάρουν το πρωτότυπο υλικό και να του αλλάξουν τα φώτα για να το εκσυγχρονίσουν, παρά δίδεται σε έναν μεσήλικα τεχνίτη για να το αναπαλαιώσει όπως νομίζει ότι θα έπρεπε να είχε γίνει στην αρχική ηχογράφηση, την οποία δεν έχει ζήσει. Ούτε αυτήν ούτε την κυκλοφορία του δίσκου.

Κι αυτή είναι μια λεπτομέρεια που έχει τη σημασία της: το Abbey Road κυκλοφόρησε στις 26 Σεπτεμβρίου 1969, ενώ ο Giles Martin γεννήθηκε δυο εβδομάδες αργότερα, στις 9 Οκτωβρίου του 1969.