Τις προάλλες μιλούσαμε για το «Νothing Compares 2U», το τραγούδι του Πρινς που πέρασε μάλλον απαρατήρητο ώσπου έγινε διασκευή, και θυμήθηκα ένα άλλο τραγούδι, διεθνές καψουροτράγουδο επίσης, που το έκανε διάσημο η Μελίσα Έθεριτζ to 2004 ενώ είχε κυκλοφορήσει δυο χρόνια νωρίτερα από το συγκρότημα Γκρίνγουιλ.

Και τα δύο βίντεο είναι για τα μπάζα ― ιδιαίτερα της Έθεριτζ, που μπλέκει το αμερικάνικο φούτμπολ. Όμως η ερμηνεία της αναδεικνύει την ουσία του τραγουδιού, θα έλεγα αντάξια της Άνζελας Δημητρίου στα ντουζένια της.

Είναι κι άλλα, πολλά, τραγούδια που ευτύχησαν τη δεύτερη φορά, όπως το «Με τελείωσες» της Οπισθοδρομικής που έγινε σουξέ με τον Νταλάρα. Αλλά δεν θέλω να ακούω για το «Cocaine» του Τζέι Τζέι Κέιλ που το μάθαμε από τον Κλάπτον. Γιατί στη μουσική υπάρχει ένα θεμελιώδες αξίωμα: πας συγκρινόμενος με τον Κέιλ, χάνει.

Εν τω μεταξύ να επιστρέψουμε στο «Breathe» και τους στίχους του. Σε μετάφραση, θα ταιριάζανε στον Τάκη Μουσαφίρη ή τον Φοίβο. Και η ερμηνεία θα μπορούσε να ήταν του Τόλη ή του Στράτου. Έλαχε όμως της Έθεριτζ να τραγουδήσει:

But home
Is a feeling I buried in you

I’m alright
I’m alright
It only hurts
When I breathe