“Oμολογώ πως ούτε εγώ ενθουσιάστηκα με το προσκύνημα στο ομοίωμα του Παρθενώνα”, δήλωνε για τον Δημήτρη Λιγνάδη το καλοκαίρι του 2020 η  Έλενα Ακρίτα, όταν ακόμα δούλευε στην εφημερίδα του Βαγγέλη Μαρινάκη. “Δεν ήμουν μπροστά και δεν έχω πλήρη εικόνα, όμως η φωτογραφία ενίοτε αλλοιώνει το συναίσθημα. Δεν μπορούμε να δούμε τα μάτια του, την έκφραση του προσώπου του, το δέος που ενδεχομένως αισθάνεται.”

Ενδεχομένως.

Αναρτώ αυτό το σύντομο βίντεο από την επίμαχη σκηνή, για να αποκτήσουμε όλοι ιδίαν άποψη. Μπορούμε να δούμε και τα μάτια και την έκφραση του προσώπου του τότε καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Μετά, μπορούμε να μιλήσουμε για πολλά, όπως για τις δημόσιες σχέσεις άρχουσας τάξης και εξουσίας, ή για τη τη διαφορά μεταξύ καμποτίνου και σαλτιμπάγκου, και στην τέχνη και στην πολιτική και στη δημοσιογραφία.

Όσο για το τι θεωρεί ο καθένας συγκλονιστικό, είναι προσωπική του υπόθεση. Δεν θα πολιτικοποιήσουμε ούτε θα ποινικοποιήσουμε τον συγκλονισμό κανενός.