― Τι λες να κάνουμε απόψε;
― Απόψε λέω να πάμε μια βόλτα στο 2009 στη Νέα Υόρκη, για να παρακολουθήσουμε την εκπομπή που έκανε ο Elvis Costello με καλεσμένο τον Smokey Robinson. Ο Costello, αν και έχει γράψει σπουδαία τραγούδια, είχε ανέκαθεν αμφισβητούμενη αισθητική και ηθική (1, 2), αλλά εδώ στέκεται με σεβασμό μπροστά στον Robinson, που έχει γράψει σπουδαιότερα τραγούδια και δεν αμφισβητήθηκε ποτέ η αισθητική ή η ηθική του. Ο ερωτικότερος των τραγουδιστών της soul, κάτι δηλαδή σαν τον Τόλη Βοσκόπουλο της μαύρης Αμερικής (στην ωριμότητα απέκτησαν και εμφανισιακήν ομοιότητα), o Robinson έγραψε και τραγούδησε θρυλικά τραγούδια, και ο Bob Dylan λέγεται ότι τον αποκάλεσε «America’s greatest living poet» ― κάτι που αμφισβητήθηκε όψιμα, και πάντως ο Dylan δεν του πρόσφερε τον Νομπέλ του.

Ο Έλλην Smokey Robinson εν δράσει

Ας έχει. Πιάσε δυο μπίρες. Το ενδιαφέρον της εκπομπής είναι στην κουβέντα, και τις ιστορίες που αφηγείται ο παλαίμαχος, όχι τόσο στη μουσική. Όπερ μου δίνει την ευκαιρία να παραθέσω μερικά κλιπ, με πρώτο το τραγούδι του Robinson που ερμήνευσαν και οι Beatles:

Ο Robinson έκανε πολλές συνεργασίες και ντουέτα, και μια φορά δάνεισε τη φωνή του σε ένα διάσημο τραγούδι ετέρου βρετανού συναδέλφου του που πάντα ήθελε να είναι μαύρος:

Γνώρισε την επιτυχία σε πολλές δεκαετίες, και ως επικεφαλής συγκροτήματος αλλά και ως σόλο καλλιτέχνης:

Κάποια στιγμή βέθηκε και στο σπίτι του Daryl Hall για να τραγουδήσουν μαζί ένα σουξέ του λευκού φίλου του, και το γυρίσανε μαζί σε ένα από τα γνωστότερα τραγούδια του Robinson:

Το οποίο τραγούδι δεν υπάρχει σε καλή ηχογράφηση στο YouΤube, και το παραθέτω από μια ζωντανή εμφάνιση του 1965:

Το οποίο, ως  κλασικό τραγούδι, το έχουν ερμηνεύσει ουκ ολίγοι, αλλά θα κλείσουμε με την εκδοχή της Linda Ronstadt από το 1978, και όνειρα γλυκά.