― Τι λες να κάνουμε απόψε;
― Απόψε λέω να ξεχάσουμε καραντίνες και να πάμε μαζί με άλλες 600.000 κόσμο στο 1970, στο φεστιβάλ του Isle of Wight, για να παρακολουθήσουμε τι θα μας παίξει ο Miles Davis και η ορχήστρα του  ― Gary Bartz, Chick Corea, Keith Jarrett, Dave Holland, Jack DeJohnette, Airto Moreira. O Davis είχε κυκλοφορήσει το Bitches’ Brew λίγους μήνες νωρίτερα, οδηγώντας τη μουσική τζαζ από την κουλ τζαζ στη τζαζ ροκ. Εδώ παίζει κάποια αποσπάσματα από παλιότερα κομμάτια του, αλλά ουσιαστικά αποδομεί και τη μουσική και τον εαυτό του και αυτοσχεδιάζει, και σε κάποιες στιγμές δεν δείχνει καθόλου σίγουρος για το τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια. Τελικά βρήκε την άκρη και μας έδειξε πού θα πήγαινε η τζαζ στο μέλλον, κι όποιος κατάλαβε. Μετά την τελευταία νότα της τρομπέτας του μάζεψε τα πράγματά του κι έφυγε χωρίς να κοιτάξει πίσω, αφήνοντας τους άλλους να κλείσουν. Όταν ρωτήθηκε μετά τι ήταν αυτό που έπαιξε, είπε “call it anything”. Σιγά που θα καθόταν να εξηγήσει.