Πάντα ψάχνω αφορμή για να ανεβάσω τραγούδια και δίσκους της  Joni Mitchell. Σήμερα, ας πούμε, είναι τα γενέθλιά της. Και χαίρομαι που έζησα τη μουσική της όσο τη δημιουργούσε η Mitchell κι ήταν ακόμα (η μουσική) καινούργια και άγνωστη, πριν περάσει στη σφαίρα του ρετρό και του κλασικού. Δεν θα προσπαθήσω καν να μετρήσω πόσα μου έδωσε και πόσα της χρωστάω. Όσο για το Hejira, o Nick Kent είχε γράψει πως “For my money, this remains the most intimate and breathtakingly beautiful album released during the seventies bar none.” Κι αν δεν ξέρετε ούτε τη Mitchell ούτε τον Nick Kent, δεν πειράζει, αυτή η σύντομη ανάρτηση δεν είναι για εσάς, ο Θεός μεγάλος και το διαδίκτυο αχανές, ώρα σας καλή.