H Joni Mitchell δεν συμμετείχε στο Woodstock. Τις ημέρες εκείνες είχε επαγγελματικές υποχρεώσεις και παρακολουθούσε τα δρώμενα μόνη, κλεισμένη σε δωμάτιο ξενοδοχείου της Νέας Υόρκης. Όχι μακριά από τη φάρμα του Yasgur όπου είχε μαζευτεί το δυνατό μισό εκατομμύριο. Μπροστά στην τηλεόραση, αποκλεισμένη, εξόριστη, γράφει ένα από τα καλύτερά της κομμάτια.

Ούτε και η νοικοκυρά Ruth Fisher βρέθηκε στο Woodstock. Εξόριστη και αυτή στην κουζίνα, βάζει την κασέτα που της έγραψε η αδελφή της Sarah. Μόνη, κάτω από την έκπληκτη αλλά πονετική ματιά της κόρης της Claire που παρακολουθεί κρυφά τη συντηρητική μητέρα της, η Ruth σιγοτραγουδάει, ψελλίζει μάλλον μαζί με τη Mitchell «πρέπει να επιστρέψουμε στον Κήπο».

Από τις δυνατότερες σκηνές του “Six Feet Under”. Της σιγουριάς τα υλικά, λόγια απλά σε κασέτες ή σύντομες σκηνές σε τηλεοπτικές σειρές.

Η Ruth και η Joni γνώριζαν την αλήθεια.

Δεν υπάρχει αμάρτημα, μόνο εξορία.

Το Νοέμβριο του 2002 η Mitchell ηχογράφησε εκ νέου το Woodstock για τη συλλογή της “Travelogue”. Λίγους μήνες πριν την άνοιξη του 2003 είδε πάλι βομβαρδιστικά να μεταμορφώνονται σε πεταλούδες κι έδωσε οριστική μορφή στο δημιούργημά της. Και μας θύμισε ότι είμαστε αστρόσκονη αν και παγιδευμένοι στο παζάρεμα κάποιου διαβόλου.