Μιλώντας για τραγούδια που γνώρισαν την ευτυχία σε δεύτερη εκτέλεση, πολλά παραδείγματα μου ήρθαν στο μυαλό με χρονοκαθυστέρηση, και στους φίλους αναγνώστες επίσης: να μην ξεχάσουμε, ας πούμε, το «Spirit(s) in the Night» του Σπρίνγκστιν που διασκεύασαν οι Μάνφρεντ Μαν, αλλά και το «Blinded by the Light» του ιδίου που διασκεύασαν οι ίδιοι, και άλλα παρόμοια. Θα ήμουν όμως πραγματικά ασυγχώρητος αν λησμονούσα το «Valery» ( ή και «Valerie») των Ζούτονς από το Λίβερπουλ, ένα τραγούδι του 2006 που το έκαναν παγκοσμίως διάσημο έναν χρόνο αργότερα η Έιμι Ουάινχάουζ και ο παραγωγός της Μαρκ Ρόνσον.

Ο μύθος λέει ότι ο Ρόνσον έψαχνε τραγούδια για το δίσκο που θα έβγαζε, κι η Ουάινχάουζ του πρότεινε αυτό το τραγούδι που άκουγε στην παμπ της ― όχι στη ροκ εκδοχή των παιδιών από το Λίβερπουλ, αλλά σε αυτή τη σόουλ που άκουγε στο κεφάλι της, που φιλτράριζε τα πάντα μέσα από τη δεκαετία του 1960. Ο Ρόνσον δέχτηκε, έκανε άψογη παραγωγή και βίντεο με λαϊκά κορίτσια να κάνουν καραόκε στη φωνή της Έιμι (τόσο δημοφιλές που έγινε και βίντεο για το γύρισμα του βίντεο) και the rest is History, που λένε.

Η Ουάινχάουζ ερμήνευσε τόσο πειστικά το τραγούδι, που ο κόσμος νόμιζε ότι ήταν διασκευή παλιού κομματιού ή και δικό της. Σε εκδήλωση που έγινε στη μνήμη της, ο Μπρούνο Μαρς (που με τον Mαρκ Ρόνσον έκαναν το «Uptown Funk» των 3 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ views) μπέρδεψε οριστικά και αμετάκλητα τα πράγματα με τη δική του στυλιζαρισμένη σόουλ ερμηνεία…

https://www.youtube.com/watch?v=MuwgY_TRTW0