Πριν από 4 χρόνια, στις 7 Μαρτίου 2017, διάβασα στο Guardian ότι η πόλη της Μελβούρνης αντικατέστησε δοκιμαστικά (για 12 μήνες) κάποιες από τις ανδρικές φιγούρες στα φανάρια της τροχαίας με γυναικείες, για να καταπολεμήσει την υποσυνείδητη φυλετική προκατάληψη (αν το λέω σωστά).

Μετά από 12 μήνες, δεν είδα κανένα σχετικό άρθρο για την τύχη της δοκιμής (ή της προκατάληψης).

Ανάλογες προσπάθειες είχαν γίνει στο Ντόρτμουντ το 2014 και τη Βιέννη το 2015. Πάλι, δεν είδα κανένα σχετικό άρθρο για την τύχη των δοκιμών (ή της προκατάληψης).

Το 2014, η Νέα Ζηλανδία είχε δοκιμάσει να αλλάξει τις φιγούρες σε 8 (!) διαβάσεις γύρω από τη Βουλή στην πρωτεύουσα Ουέλινγκτον με τη φιγούρα της σουφραζέτας Kate Sheppard ― αλλά μόνο τις πράσινες φιγούρες.

Το καλοκαίρι του 2020 η πόλη της Μουμπάι (πρώην Βομβάη) έβαλε γυναικείες φιγούρες (πράσινες και κόκκινες) σε διαβάσεις της και σε πινακίδες.

Την ίδια χρονιά, η πόλη της Γενεύης αντικατέστησε 250 πινακίδες τροχαίας με νέες πινακίδες που περιλάμβαναν γυναικείες φιγούρες, με σκοπό να φθάσει σε αναλογία 50% γυναικείες και 50% ανδρικές.

Με δυο λόγια, οι προσπάθειες για δημόσια εκπροσώπηση των γυναικών σε επίπεδο τροχαίας σήμανσης διεθνώς, είναι μετρημένες στα δάχτυλα και έχουν άγνωστη τύχη. Οι πολλές ηλίθιες αντιδράσεις και σχόλια που παρατηρούνται στα σχετικά άρθρα είναι ένα σημάδι ότι οι προσπάθειες βρίσκονται στο σωστό δρόμο και πρέπει να γενικευτούν. Ο στόχος δεν είναι να πάψουν τα σχόλια (που ποτέ δεν θα πάψουν εντελώς) αλλά να πάψουν τα άρθρα ― δηλαδή η ισότιμη αντιμετώπιση των γυναικών στο δημόσιο χώρο να εκλαμβάνεται ως κανονικότητα και να μην θεωρείται είδηση.