Κάποιες νύχτες τις μικρές ώρες που κοιμάμαι, δίχως κανείς να το αντιληφθεί εκτός από μένα, οι ταξιτζήδες γίνονται καπετάνιοι και οι περιπτεράδες φαροφύλακες.

Στην Κεφαλονιά, νησί ναυτικών, υπήρχε ένας ταξιτζής με το όνομα Καίσαρας. Πάντα μιλούσε στους πελάτες με ευγενικό κι επίσημο τρόπο. Ένα χειμώνα, φοιτητής ήμουν ακόμα, γυρνούσα με το ταξί του αργά σκοτάδι από το Αργοστόλι στο χωριό. Στο Κάστρο του Αγίου Γεωργίου είχαν πρόσφατα τοποθετήσει προβολείς να φωτίζουν τα τείχη ψηλά πάνω στο λόφο.

«Είναι μια παρηγοριά για το διαβάτη», μου είπε ο Καίσαρας καθώς κοιτούσαμε το Κάστρο να αιωρείται λαμπρό πάνω από τα Τραυλιάτα και τα Περατάτα.