Η Μίτλα στην πολιτεία της Οαχάκα του Μεξικού ήταν ιερός τόπος ταφής για τους αρχαίους Ζαποτέκους. Τους Ζαποτέκους διαδέχτηκαν οι Μιξτέκοι, οι όποιοι μετακινήθηκαν στην περιοχή από τα βόρεια. Χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής των δεύτερων ήταν η διακοσμητική γλυπτική με τα επαναλαμβανόμενα γεωμετρικά σχήματα και τους μαιάνδρους που στολίζει τα σωζόμενα προκολομβιανά κτίρια στον αρχαιολογικό χώρο. Έχουν καταγραφεί δεκατέσσερα διαφορετικά μοτίβα. Χαρακτηριστική επίσης και η αντισεισμική τεχνολογία των τάφων, με σκεπές – μονόλιθους που ακουμπούν στην τοιχοποιία μέσω στρώματος χαλικιού ώστε να αποσβένονται οι δονήσεις.
Στη γλώσσα Ναχουάτλ των Αζτέκων Μικτλάν είναι ο τόπος των νεκρών, τοπωνύμιο που εφθάρη στο Μίτλα της γλώσσας των Ισπανών.
Σήμερα πάνω από τα ερείπια της πόλης των Μιξτέκων ορθώνεται ο ναός του Αγίου Παύλου.