Dear Prudence,

Έκανα μια ωραία βόλτα σήμερα το βραδάκι. Πέρασα από την πλατεία και την πισίνα. Το δένδρο ήταν πάντα στην θέση του, μ’ ένα αστέρι  στην κορυφή του όχι για να ορίσει αυτά που επιθυμούμε ή έχουμε ανάγκη αλλά εισάγοντας ένα κριτήριο για αυτό που θα οφείλαμε να επιθυμούμε. Προφανώς, πολλοί πιστεύοντας την κουλτούρα της πληρότητας του εαυτού έχουν απωλέσει τον ορίζοντα των πραγμάτων που τους υπερβαίνουν. Στο γυρισμό πέρασα από τον δρόμο με τα καφέ, κάμποσος  κόσμος, νέα παιδιά. Κάτι οι φωτογραφίες, κάτι το περπάτημα,  κάτι η μουσική του Brad Mehlldau  τον οποίο ξανακούω αυτό τον καιρό…τι Ωραία!