29-11-2019
Μου έχει λείψει η θάλασσα στη Λευκωσία, όπου κατοικώ. Έτσι χαίρομαι και αγάλλομαι κάθε φορά που ξαναβρίσκομαι μαζί της, την ξαναβλέπω, την ξαναμυρίζω. Δεν έχουν βέβαια όλες οι θάλασσες την ίδια μυρωδιά, όπως δεν έχουν όλα τα νερά την ίδια γεύση. Αλλά σήμερα μύρισα Σαρωνικό. Και σκέφτηκα τις άλλες μυρωδιές που με συγκίνησαν και διατηρώ τη μνήμη τους, από το δέρμα αγαπημένων ανθρώπων ως την Πλατεία Αριστοτέλους τα χαράματα, όταν ξεφουρνίζει τα τσουρέκια ο Τερκενλής. Κι επειδή δεν μπορώ να αναρτήσω τη μυρωδιά της θάλασσας, αναρτώ την εικόνα της. Ας δουλέψει λίγο και η δική σας μνήμη, η δική σας φαντασία.