Και τελικά μάθαμε να ζούμε και με την πανδημία και με τα λοκντάουν. Πάψαμε να ελπίζουμε σε ανοίγματα, πάψαμε να φρικάρουμε με κλεισίματα. Πάψαμε γενικώς. Είναι ένας τρόπος ζωής κι αυτός, διαφορετικός από τον προηγούμενο, αλλά πάντως ένας τρόπος ζωής. Σηκώνουμε τους ώμους, δεν είναι κι ότι μας αναλογεί να κάνουμε κάτι, μόνο υπομονή, ή ίσως κι αυτή υπερβολική είναι ως λέξη, προσαρμογή καλύτερα. Δεν υπομένουμε κάτι πια, προσαρμοστήκαμε πια, δεν έχουμε να πάθουμε και κάτι πια. Προσαρμοστήκαμε. Όσο πάρει. Και για πάντα να πάρει, προσαρμοστήκαμε.