Στο Coffee Island της Θεμιστοκλέους επιτρέπεται ένας πελάτης στο κατάστημα ανά παραγγελία. Περιμένοντας να μου φτιάξουν τον καφέ, η ανακλαστική κίνησή μου να φωτογραφήσω. Όπως συμβαίνει κάθε φορά, δεδομένης της ευκολίας της ψηφιακής τεχνολογίας τσέπης, όταν φως και αντανακλάσεις του τραβήξουν το βλέμμα μου – η αυτόματη προσπάθεια παγίδευσής του στο κινητό μου.

Ο Αφρικανός στο πεζοδρόμιο τυχαία μπήκε στο κάδρο. Βγαίνοντας να απολαύσω το καφέ στο όρθιο, ένας ρακένδυτος άστεγος πλησίασε τον Αφρικανό. Ο δεύτερος έβγαλε γοργά το πορτοφόλι να δώσει ψιλά. Κανείς δεν πρόσεξε εκτός από μένα. Σβέλτη κίνηση με μεταλλικό βάρος και όχι φωτεινό πετάρισμα, ανακλαστική εκ μέρους του Αφρικανού, δίχως τη δική μου αντίδραση να αρπάξω τη στιγμή. Η οποία πέρασε με ταχύτητα γρηγορότερη του φωτός και ανυποψία εκατομμυρίων.