Αθανάτιζε,

[…]Να αντιμάχεσαι

τις πλοκές των χρωμάτων

χαμένος κόπος

Αθανάτιζε ότι βλέπεις κι όπου

σε βγάλει δρόμος[…]*

( Νοσοκομείο Ζακύνθου ο Άγιος Διονύσιος, Ιούλιος 2017)

Ποιό είναι το χρώμα της νοσηλείας; Τι υπαινίσσεται εδώ ο ποιητής μας;

[…]Τα φωτοκλίκ δεν ειρηνεύουν πάντα την ψυχή

Η ανθρωπιά δεν είναι παίξε γέλασε.[…]*

Μου απαντά σε άλλο σημείο!

Τρέχω βεγγικά στο φαρμακείο για τον χαπακοκόφτη των γιαγιάδων, ο υιός περίλυπος ο μπαμπάς έχει κάτι στο αίμα και η μαμά στα κόκκαλα.  Σάμπως τα γηρατειά είναι παίξε γέλασε;

Έχω ανάγκη από λίγη ομορφιά, ξεκινά έκθεση ζωγραφικής του Εδουάρδου Σακαγιάν μαθαίνω. Τα ζωγραφικά του έργα προβάλουν την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, «κόντρα στον μηδενισμό της ματαιότητας και της μοναξιάς που προκύπτει από την κριτική που απορρίπτει» γράφει η ανακοίνωση. Συνεχίζω το μαγείρεμα.

«Aντίο παραμυθά» διηγείται με νότες ο Brad Mehldau αποχαιρετώντας ένα φίλο του στην αιωνιότητα μέσα από  το άλμπουμ «I Οwn Nothing» και  σαφέστατα επηρεασμένος από το Ευαγγέλιο και το Αποστολικό «ως μηδέν έχων και τα πάντα κατέχων»!

«Λευκότερος καίγεσαι» ποιητική συλλογή ή εναγκαλισμός τιμής και αγάπης όπως μου γράφει στην αφιέρωση ο δημιουργός της, π. Παναγιώτης Καποδίστριας;

Αθανατίζω ένα μικρό ευχαριστώ, ξαναπαίρνω κουτσά στραβά τον δρόμο…ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή·