The brood
26-07-2019

Αρκετοί θα πρόσεξαν την είδηση για τον κόνδορα της Καλιφόρνιας, από τις καλές ειδήσεις της εβδομάδας. Είδος υπό εξαφάνιση και ξεγραμμένο (το 1982 είχαν απομείνει μόνο 22 άτομα), το οποίο έχει αρχίσει και ανακάμπτει καθώς απέδωσαν οργανωμένα προγράμματα ζευγαρώματος σε αιχμαλωσία. Από την αρχή των προσπαθειών έχουν εκκολαφθεί κι επιβιώσει περισσότεροι από 1000 νεοσσοί. Ο πληθυσμός του ενήλικου κόνδορα ξεπέρασε τους 500 με τους μισούς να πετούν ελεύθεροι πάνω απ’ τα βουνά της Βόρειας Αμερικής. Η περίπτωση θεωρείται από τις ιδιαίτερα πετυχημένες προσπάθειες διατήρησης βιολογικού είδους (αν και ο κίνδυνος δηλητηρίασης από το μολύβι σφαιρών σε πτώματα θηραμάτων που εγκαταλείπουν κυνηγοί, τροφή του κόνδορα, συνεχίζει να υφίσταται). Κάποιοι θα είδαν το όμορφο βίντεο με το σαστισμένο πουλί, γεννημένο και μεγαλωμένο αιχμάλωτο, να απλώνει φτερά μπροστά στο γκρεμό να πετά για πρώτη φορά, να φεύγει αφήνοντας πίσω το πλήθος των παρατηρητών. Για πρώτη φορά μακριά από τους ανθρώπους..

Οι περισσότεροι ακούσαμε και για την προτεινόμενη επιδότηση τεκνοποιίας που ανακοινώθηκε στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων από την Υφυπουργό Εργασίας αρμόδια για την Πρόνοια και την Κοινωνική Αλληλεγγύη. Σκοπός η ενίσχυση του θεσμού της οικογένειας. Γνωστοί οι φόβοι – το μέλλον της κοινωνικής πρόνοιας και της ανάπτυξης, η μείωση του απασχολούμενου δυναμικού, η αύξηση των συνταξιούχων, η αδιάκοπη γήρανση ενός πληθυσμού σε συρρίκνωση. Το σύστημα που καταρρέει και το φρένο στην ανάπτυξη. Η  Ελλάδα με τους χαμηλότερους δείκτες γεννητικότητας στην Ευρώπη.

Σε ημερίδες και συνέδρια Έλληνες πολύτεκνοι ευαισθητοποιούν τους υπόλοιπους πολίτες.

Η ελπίδα λοιπόν βρίσκεται σε μια πολιτική επιδότησης. Χρέος των Ελλήνων να κάνουν παιδιά ώστε να μη διαλυθεί οικονομικά και δημογραφικά η χώρα, να επιβιώσει το κοινωνικό κράτος, να στυλωθεί η οικονομία. Οι Ελληνίδες οφείλουν. Ευλογημένη βιολογία, επιδόματα ανά τέκνο, όπως παλιότερα σε μια Κοινή Αγροτική Πολιτική, αιγοπρόβατα, ελαιόδεντρα ανά κεφάλι. Αναπαραγωγή για παραγωγή, πληθύνεσθε και αυξάνεσθε. Growth.

Η Ελλάδα ποτέ δεν θα πεθάνει. Και ο πληθυσμός της Γης σύντομα θα ξεπεράσει το 8 δις.

Ορθο-βιο-λογικές προτάσεις σε χώρα γεμάτη μετανάστες που ποτέ δεν ίδρωσε να φτιάξει ορθολογική μεταναστευτική πολιτική – ποιους, πόσους. Επιχειρήματα για νέο εργατικό δυναμικό, αναγκαίο για τις συντάξεις μας, για τη μελλοντική μας ανάπτυξη. Και τώρα που η κρίση περνά -έτσι ελπίζουμε- παραμένει η παλιά υποψία ότι μας παίρνουν οι ξένοι τις δουλειές, τις δουλειές των παιδιών μας. Τις δουλειές που από παλιά μάθαμε τα παιδιά μας να σνομπάρουν.

Με μπέρδεψαν οι εξαγγελίες για άμβλυνση του δημογραφικού προβλήματος μέσω επιδοτήσεων των γεννήσεων, δεν μου δείχνει ξεκάθαρο το ζητούμενο. Στις αγροτικές περιοχές το μεροκάματο το δουλεύουν αλλοδαποί, Πακιστανοί τις φράουλες και σε μέρη που συχνάζω βλέπω Ινδούς στα θερμοκήπια και Αλβανούς στους ελαιώνες. Να υποθέσω ότι οι εργοδότες κολλούν τα ένσημα με επιμέλεια; Δεν άκουσα πολλούς να παραπονιούνται για το κόστος της φράουλας στις λαϊκές, μπροστά στο πάγκο στο Μοναστηράκι. Είναι το ζητούμενο η αναγκαία αύξηση ενός ελλειμματικού επί του παρόντος εργατικού δυναμικού που με την απασχόληση θα φέρει ανάπτυξη και συντάξεις; Θα μαζεύουν τα Ελληνόπουλα φράουλες στην Αμαλιάδα όταν ενηλικιωθούν; Γι’ αυτό η επιδότηση; Αν όχι, το επίδομα είναι για τη γέννηση μελλοντικών επιστημόνων;

Κατάλαβα. Το Research & Development θα έρθει by default με αβέρτα γεννητούρια, 2000 ευρώ το κεφάλι και κάθε κεφάλι ένας Αϊνστάιν.

Εκεί είναι το ζητούμενο.

Οι τεκνοθεσίες θα δικαιούνται το επίδομα άραγε;

Αν θυμάμαι καλά, από όσα μου έμαθαν τα χρόνια που έχω ζήσει, η αύξηση του βιοτικού επιπέδου μια χώρας συνιστά προϋπόθεση ποιοτικής ανόδου του βίου, όχι ποσοτικής. Τα 2000 ευρώ ανά κεφάλι βελτιώνουν σημαντικά την ποιότητα ζωής μιας οικογένειας με την πρόσθεση σε αυτή ενός ανθρώπου;

Οι γεννήσεις στην Ελλάδα μειώθηκαν με τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, τότε που άρχισε να πέφτει και η παιδική θνησιμότητα. Το «γυναίκα γέννησε να στηριχτεί το κράτος πρόνοιας, η ανάπτυξη» έχει μια χυδαία λογική, παλιά, όταν γεννούσαν για να σιγουρέψουν να έχουν φροντίδα στα γεράματα. Τότε όχι από χυδαιότητα αλλά από ανάγκη.

Και φτάνουμε τα 8 δις παγκόσμια. Εκεί να δεις ποιότητα ζωής. 8 δις showers, daily.

Χρεώνω ειλικρίνεια σε όσους δεν κρύβουν την αντίληψη ότι η μάχη κατά της υπογεννητικότητας των Ελλήνων σημαίνει διατήρηση της ράτσας, των γονιδίων. Που πιστεύουν ότι κουλτούρα, γλώσσα, πολιτισμός σημαίνει DNA. Ότι Jeffrey Eugenides και David Sedaris πήραν το ταλέντο τους να γράφουν καλά στα εγγλέζικα από τη μεριά της μητέρας τους. Διαφορετικά θα ήταν καλοί στο να ανοίγουν ντάινες. Ή σ’ όσους μου λένε ότι οι Έλληνες είναι γεννημένοι να διαπρέπουν στις επιστήμες (εκτός Ελλάδας). Χρεώνω ειλικρίνεια σε όσους εννοούν εκείνα τα περίφημα το «το έχουμε στο DNA μας » και το «πέρασε στο DNA μας». Που όσο κι αν μου σηκώνουν την τρίχα, ξέρω με τι έχω να κάνω. Με εφαλτήρια να πατούν Χρυσές Αυγές.

Μια σημείωση: Και όλο το ελληνικό γονιδίωμα αν μετέφερες στην έρημο της Αυστραλίας και το άφηνες στην ησυχία του, στο πλήρωμα του χρόνου δεν θα σου έχτιζε Παρθενώνες από ψαμμίτη αλλά θα ζωγράφιζε ονειρόχρονο στο βράχο του Ουλουρού.

Η πλήρης ανάπτυξη της λογικής μιας επιδοματικής πολιτικής τεκνοποίησης καταλήγει σε πολιτικές διατήρησης βιολογικών ειδών. Και στη Margaret Atwood, σε ιστορία μιας πορφυρής δούλης. Πολιτικές συγκινητικές, κατάλληλες για ζώα και φυτά, αλλά φασιστικές και προσβλητικές για ανθρώπους, ιδιαίτερα για τις γυναίκες. Εκτός από πρόκειται για χαμηλοβλεπούσες, βουκολικές σε νεολιθικούς οικισμούς της Γιούτα, ευτυχισμένα παντρεμένες με γενάρχες γενειοφόρους Αβραάμ. Αλλά στην Ελλάδα του 2019 πουλάς εικόνα πολύτεκνης ευτυχίας, εξαγοράζοντάς την με εφάπαξ επίδομα, 2000 ανά παιδί;

The brooding and blissful halcyon days!

Ειλικρινά, θωρώ ότι αν ήμουν γυναίκα και είχα να διαλέξω μεταξύ παντρειάς με άντρα ο οποίος με πίεζε να κάνω παιδιά με δέλεαρ το επίδομα ή να είμαι μόνη  κουμαντάροντας τον εαυτό μου με βίζιτες και με κανέναν πάνω από το κεφάλι μου, έχοντας γεννήσει παιδί από αγάπη, θρέφοντάς το με αγάπη, θα διάλεγα το δεύτερο.

This is the season, breed, breed, breed…

Το θαύμα της ζωής. Για τους κόνδορες. Αρκετοί θα αγοράζατε κουπόνια όταν σας σταματούσαν στην Ερμού για οικονομική ενίσχυση προγραμμάτων ζευγαρώματος άγριας ζωής σε αιχμαλωσία. Θα σας έδειχναν συγκινητικές φωτογραφίες από την εκκόλαψη, και από αρκουδάκια του γάλακτος.

Θα δείχνατε τη ίδια συγκίνηση αν οι φωτογραφίες ήταν από γυναίκες που θήλαζαν σε πλαίσιο επιδότησης προγράμματος τεκνοποίησης;

Ή θα σας έπεφτε το σαγόνι;

Να είστε ειλικρινείς, στο 2019 βρισκόμαστε. Ενίσχυση του θεσμού της οικογένειας. Όχι για την πρόνοια και την ανάπτυξη.

Για τη ράτσα.