Ξενίζει η αντιμετώπιση με διαπόμπευση περιστατικών κοινωνικών εκδηλώσεων στις οποίες δεν τηρήθηκαν τα μέτρα και οι αποστάσεις προς αποφυγή διασποράς του κορωνοϊού. Δεν πρόκειται τόσο για την ενοχοποίηση της κοινωνικοποίησης, της οικειότητας, του αγγίγματος. Θα επανέλθουμε στις νόρμες μας όπως έγινε ύστερα από το θανατηφόρο HIV παρά τις νευρώσεις που άφησε και τα μαθήματα που έδωσε. Συμπεριφορά Ιαπώνων δεν πρόκειται ν’ αποκτήσουμε – κι από μια μεριά αυτό καλό είναι. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι η με τόση ευκολία χρήση του shaming από τα μέσα ενημέρωσης, εκτός από τον ύπουλο αποπροσανατολισμό που φέρνει η μονομερής εστίαση σε συγκεκριμένο τύπο επισφαλών συμπεριφορών, δημιουργεί ένα μούδιασμα, μια άνεση και δυσοίωνη εξοικείωση που θα θολώσει τη διαχωριστική γραμμή από τον εκφοβισμό και περισσότερο από τον εκβιασμό.

Το bullying σε όλους, και σωστά, προκαλεί απέχθεια.

Μια απλή αναφορά σε περιστατικά και σε πρόστιμα είναι αρκετή.