Why is that man a slave to his genes? He is not. He has free will… He’s free to ignore the dictates of his genes.
Matt Ridley: “The Red Queen: Sex and the Evolution of Human Nature”

Οίκος ανοχής σε κάθετο δρόμο μεταξύ Αριστοτέλους και Αχαρνών. Απόγευμα Σαββάτου, περίπατος στη γειτονιά.

Οι άντρες στη μοναξιά τους, στη θλίψη τους, μάχη πρόσωπο με πρόσωπο με τους δαρβινικούς κανόνες του σεξουαλικού παιχνιδιού που η φύση όρισε – η φύση τους. Τίποτα δεν χαρίζεται, τίποτα δεν είναι δεδομένο και το έπαθλο το κερδίζει ο δυνατότερος, ο γοητευτικότερος, ο πονηρότερος, ο πλουσιότερος. Το γήπεδο ο χώρος ανάμεσα σε δύο κάθετες γραμμές – της δύναμης και της εξαπάτησης (αποπλάνησης). Με το χρόνο, και σε δαρβινικά θεμέλια, σηκώθηκε ένας τρίτος, κάθετος άξονας, αυτός του πολιτισμού. Και πολλά συνεισφέραμε – ας είμαστε ειλικρινείς – οι άντρες μέσα από γενιές ανθρώπων για χτίσουμε πολιτισμό. Όπως έγραψε και ο Matt Ridley: η ανθρωπότητα είναι ένα αυτο-εξημερωμενο ζώο, ένα θηλαστικό, ένας πίθηκος, ένας κοινωνικός πίθηκος. Το παιχνίδι που ξεκινήσαμε είναι η ανατροφή ενάντια στη φύση. Οι σκληροί κανόνες της (άδικης και κακιάς – το πιστεύω) φύσης εξανθρωπίστηκαν σταδιακά από την κοινωνία (αυτός είναι ο καλός της υπόθεσης, οι αριστεροί το έχουν δει λάθος εδώ) και ολοένα εξανθρωπίζονται. Επιλέγουμε πώς να συμπεριφερθούμε στο άγριο κάλεσμα, που ακόμα φωνάζει μέσα μας σκληρό, άδικο και μη δικαιωματικό. Δικαίωμά μας είναι η επιλογή να μην πισωγυρίσουμε στη βαρβαρότητα, δική μας η ευθύνη.

Βρίσκω ερωτικό αυτό που γίνεται στη σιωπή, πίσω από την κλειστή ή τη διακριτικά μισάνοιχτη πόρτα, βρίσκω ερωτικούς τους άντρες μέσα στη μοναξιά τους, στη λύπη τους, στην παραίτησή τους… Κάποιοι λίγοι από αυτούς ίσως στην περισυλλογή τους (κάπως σε περισυλλογή φέρνει στο μυαλό μου το φως πάνω από την πόρτα, περισυλλογή αιώνων). Δεν θέλω να εξωραΐσω εικόνες και καταστάσεις – τα περισσότερα σπίτια που λειτουργούν δίχως άδεια, το trafficking γυναικών… Θέλω να πω αυτό: σε κάποιες άλλες χώρες βόρειες, πιο πολιτισμένες, οι φωτισμένες βιτρίνες με τις γυναίκες, τα έπαθλα που διαφημίζονται – αυτό δεν είναι μόνο χυδαίο, χύμα exhibitionism (από τη μεριά των αντρών). Είναι επιστροφή στη βαρβαρότητα, πιο πίσω και από τους αυστραλοπιθήκους.