Νεότερος, όταν ήμουν πιο απόλυτος, είχα αποφανθεί πως όλη η όπερα είναι buffa, καθώς το θέαμα μου φαινόταν κωμικό και δεν έβλεπα το λόγο να καθήσω να παρακολουθήσω μια ξεπερασμένη μορφή τέχνης σαν να είναι σύγχρονη. Αυτή η άποψη δεν με έκανε ιδιαίτερα δημοφιλή στην οικογένειά μου, αλλά θεωρώ ότι γλύτωσα πολύ χρόνο από τη ζωή μου αποφεύγοντας τις βαρετές παραστάσεις, και τον αξιοποίησα σαφώς δημιουργικότερα.

Μεγαλώνοντας στην Ελλάδα μετά το 1989, είχα αποφανθεί πως όλη η ιδιωτική τηλεόραση είναι trash, γιατί δεν έβλεπα κάτι που να διαφοροποιείται προς το ανεκτό, ακόμα και στα λεγόμενα μεγάλα κανάλια. Ούτε αυτή η άποψη με έκανε ιδιαίτερα δημοφιλή στην οικογένειά μου, αλλά δεν με ένοιαζε πια η αποδοχή των συγγενών, και πάντως είχα μεγαλώσει αρκετά για να αμφισβητήσω ο ίδιος την αξιολογική μου κρίση: αυτό που για εμένα ήταν αποκρουστικό σκουπιδαριό, μπορεί για τον διπλανό μου να ήταν απολύτως αποδεκτό και ελκυστικό ― και όπως αποδείχτηκε ήταν, κι όχι μόνον στην τηλεόραση.

Έτσι λοιπόν αναδείχτηκαν διάφοροι απρόσμενοι αστέρες, κάποιοι από τους οποίους έκαναν την υπέρβαση και είχαν διάρκεια: Ο τηλεπωλητής Κυριάκος Ιωσήφ Βελόπουλος εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης με το ΛΑΟΣ το 2007 και το 2009, δεν εξελέγη με τη Νέα Δημοκρατία, και το 2016 ίδρυσε κόμμα το οποίο τίμησαν με την ψήφο τους 209.290 συμπατριώτες μου στις εκλογές του 2019. Ο Σπυρίδων Άδωνις Γεωργιάδης, συνάδελφός του στις τηλεπωλήσεις, το ΛΑΟΣ και τη Νέα Δημοκρατία, αναδείχτηκε ως και αντιπρόεδρος κόμματος και υπουργός, ενώ 67.966 συμπολίτες μου τον τίμησαν με την ψήφο τους στο Βόρειο Τομέα της Β΄Αθηνών το 2019.

Ο Μένανδρος Γεώργιος Φουρθιώτης, έγινε επίσης γνωστός από την ιδιωτική τηλεόραση αλλά δεν πέρασε από το ΛΑΟΣ και τη Νέα Δημοκρατία και δεν έχει δοκιμαστεί ακόμα στην πολιτική. Συνιστώ υπομονή: η όπερα buffa έχει συνήθως δύο πράξεις, και πολλές μορφές.