Σε διαδικτυακή συζήτηση σχετικά με τη συνέντευξη του Αλέξη Πατέλη στην Καθημερινή, διάβασα σχόλιο γνωστού και αναγνωρισμένου πανεπιστημιακού με αναφορά στο κόμμα παιδόφιλων της Ολλανδίας και στο νόμιμο της κτηνοβασίας στη Γερμανία.
Φαντάζομαι κάποιον ομοφυλόφιλο φοιτητή ή φοιτήτρια που θα άκουγε τον καθηγητή να προβαίνει σε τέτοιου είδους δημόσια δήλωση. Την αποθάρρυνση, όταν καθηγητής με τη συγκεκριμένη αναγνώριση μιλά με τόση προκατάληψη. Το πόσο δύσκολο είναι για έναν ομοφυλόφιλο μεταπτυχιακό που ζει τη ζωή του συνειδητά, με σύντροφο σύμφωνα με την επιθυμία του, να συνυπάρξει στο ίδιο εργασιακό περιβάλλον με τον καθηγητή, δεδομένης της σχέσης ιεραρχίας μεταξύ τους. Το πόσο αποτρεπτικό για ένα νέο άξιο σπουδαστή να προσεγγίσει τον καθηγητή για επιβλέποντα διδακτορικής διατριβής. Το πόσο θλιβερό όταν ο καθηγητής είναι ικανότατος.
Σε κάποιες χώρες τέτοιες δημόσιες δηλώσεις καθηγητικού προσωπικού δημιουργούν πρόβλημα στο ίδιο και στο πανεπιστημιακό ίδρυμα. Υπάρχουν κυρώσεις. Λυπηρό όμως αν φοιτητής αναγκαστεί να προσφύγει σε διοικητικές / νομικές διαδικασίες για επιβολή κυρώσεων. Καταστροφικό για την καριέρα του καθηγητή και για την καριέρα του ίδιου του φοιτητή. Κανένας δεν κερδίζει – όσο κι αν είναι αναγκαίες στην τελική οι διαδικασίες.
Για τη συνέντευξη Πατέλη έγραψε ο Μανόλης Σαββίδης. Δεν την είχα διαβάσει καθώς δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση της Καθημερινής. Από αναφορές σε αυτήν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μου φάνηκε αρχικά ως κάτι θετικό. Όταν κάποιος φίλος μίλησε για pinkwashing της κυβέρνησης της Νέα Δημοκρατίας, κατηγόρησα την αντίδρασή του ως ανακλαστική και άδικη. Ψάχνοντας, έδωσα δίκιο στο φίλο.
Δεν ήταν η αναφορά του Πατέλη στο σύζυγό του μέσω πράξης νομικά κυρωμένης στο εξωτερικό (κάτι που βέβαια δεν μπορεί να γίνει εδώ), αλλά το γεγονός ότι ο Πατέλης δεν βλέπει ουσιαστικά προβλήματα στην ελληνική νομοθεσία – όταν το σύμφωνο συμβίωσης στέκει δεοντολογικά και ουσιαστικά λειψό. Ήταν η «φάτε παντεσπάνι» στους αυτόχθονες προσέγγιση του Πατέλη, η οποία δίνει σε αναγνώστη με αγαθές προθέσεις τη λάθος εντύπωση ότι δεν χρειάζονται νομικές βελτιώσεις ενάντια των διακρίσεων στην Ελλάδα – όταν τον κόμμα το οποίο υπηρετεί αποδείχτηκε αντίθετο σε αλλαγές που θα γεφύρωναν το χάσμα των διακρίσεων.
Ένα από τα ίδια. Στις χθεσινές διαδικτυακές συζητήσεις, να ξανά τα πιστοποιητικά προοδευτικότητας για όσους απόρησαν γιατί ο Πατέλης το διαλαλεί αφού κανείς δεν νοιάζεται για το τι κάνει στο κρεβάτι του. Προφανώς οι ίδιοι, όταν κάνουν αίτηση σε ασφαλιστική εταιρεία για οικογενειακή περίθαλψη, δεν αναφέρονται σε όνομα συζύγου αλλά στην αγαπημένη στάση τους στο σεξ. Την οποία στάση φωτογραφίζουν για λόγους δημόσιας ενημέρωσης αν αποφασίσουν να πολιτευτούν, ώστε να μας πείσουν για την αξία τους και την ψήφο μας.
Ούτε και ο Μητσοτάκης κερδίζει το πιστοποιητικό με το «μα έχω γκέι ανάμεσα στους καλύτερούς μου φίλους». Και αυτό χιλιοειπωμένο.
Μαθαίνω ότι ο Πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας, δήλωσε σήμερα υπέρ του ανοίγματος της συζήτησης για τον πολιτικό γάμο ομόφυλων ζευγαριών. Ίσως, όπως έγραψε ο Σαββίδης, έχουμε επανεκκίνηση ουσιαστικής συζήτησης για τα ηθικά και νομικά δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας την Ελλάδα. Εδώ και τώρα, κι όχι απλά pinkwashing.
