Το μόνο που βλέπω από αυτήν τη σκιαμαχία, είναι πως η έρις περί το όνομα θα αποκτήσει και δεύτερη φάση. Πρo και μετά την Συμφωνία. Με το ίδιο χάλι, μπορεί και χειρότερο. Αυτό που κατάλαβε ο Λεβέντης, είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουμε οι υπόλοιποι;

Με μόνη Σταθερά, πως δεν φεύγει ο δεύτερος συμβαλόμενος από το ΝΑΤΟ. Όσες καταγγελίες της Συμφωνίας επιχειρήσουμε ή επιχειρήσουν. Διότι, ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει.

Οι Αμερικάνοι θα έχουν τελειώσει επιτυχώς αυτό που ήθελαν. Να κλείσει το στρατηγικό τους κενό καταμεσής στα νότια Βαλκάνια. Αν μετά το ρίξουμε στον τσάμικο, εμείς ή οι εκείνοι, άλλο ζήτημα. Δεν είναι μηχανισμός διαιτησίας. Το ξεκατίνιασμα μεταξύ συμμάχων, εξάλλου, είναι εθιμικό.

Απλώς, μια Βουλή και οι συναπαρτίζοντες, γίνονται ρεζίλι και για τ΄ανάθεμα.

Και να μη μας πιάσει ντουβρουτζάς εάν οι υπερατλαντικοί, κλείνοντας το βαλκανικό  κενό, αρχίσουν να διευθετούν τις διαφορές τους με την Τουρκία, άσχετο αν το πράξουν με τον Ερτογάν η με τον Γκιουλεν.

Η επιβεβαίωση πως δεν μπορούμε εντέλει να μονοιάσουμε, είναι το μόνο απέθαντο αίσθημα που θα χαρακτηρίζει τα διακόσια χρόνια της ελληνικής ανεξαρτησίας.