Α naughty corporation
Για την Novartis ήξερα τα δέοντα: εταιρεία με τάσεις κυριαρχίας στον χώρο της, απορρόφησε πολλές, κατηγορήθηκε και ερευνήθηκε για μοναχοφαγιά, σε αρκετές χώρες. Αυτά. Και ξαφνικά, προσγειώθηκε απότομα όχι στην Ελλάδα, αλλά ως τσιμπούρι στη ράχη του τεράστιου ιπποπόταμου, που παρά το βάρος του, είναι ταχύτατος και στην διάλεκτό μας είναι γνωστός με την εξωτική ονομασία Akuge teoti (=Ακούγεται ότι…) πως το FBI ανακάλυψε σημεία και τέρατα ανακρίνοντας στελέχη της εταιρείας στην Αμέρικα, για ασυδοσίες και μπρίκια γεμάτα μίζες σε πολιτικούς της Ελλάδας.
Σε τέτοιες περιπτώσεις όπου οι οικονομικές υπηρεσίες έχουν εκτός από γκλομπ και δυνατότητες ποινικές, ο Δυτικός κόσμος με τις εταιρείες συνήθως τα βρίσκει στο μπακαλοτέφτερο. Εντοπίζει πόσα έχασε ως κράτος από ματσαραγκονιές, ζητά εντόκως τη χασούρα και η ένοχη εταιρεία πλερώνει χειροδότως και ευχαρίστως. Αλλά φυλακίσεις και καθείρξεις ζητά από άλλη σωλήνωση. Στην περίπτωση της Novartis φαίνεται πως ακούστηκαν απο καταθέσεις και μαρτυρίες, ονόματα και ιδιότητες Ελλήνων ή εν Ελλάδι κατοικούντων. Από μάρτυρες, κατά τα πρότυπα και τις προδιαγραφές του FBI που θέλησε να ενημερώσει κάποιους.
Υπήρξαν δημοσιεύματα που περιείχαν φήμες ή ειδήσεις για μάρτυρες υπό προστασίαν που ξέρασαν διάφορα. Έτσι έλεγαν οι δημοσιεύοντες.
Rumors
Αλλά εγώ, που είχα μια γενικώς σαφή εικονα για την περίοδο 2006 – 2015 και έκρινα αυστηρά κάθε είδηση που μου σέρβιραν, είχα πλήρη εποπτεία, τουλάχιστον από το έτος 2017, για την φημολογία που εισέπραττα από τις παρέες μου. Κι επειδή οι παρέες μου δεν έχουν κομματικό ψωμί, μιλούσα με όλη τη γκάμα φίλων και γνωστών μου -από μπαχαλεμένους έως αληθείς γνώστες και από κάθε ηλικία και πολιτική σημαία.
Λοιπόν, μήνες πριν σκάσουν τα γεγονότα που έδειχναν υπόνοιες ή υποψίας κάποιου σχεδίου το οποίο είτε εξυφαίνονταν, είτε οι «συνωμότες» ήταν φλύαροι ή και δημιουργούσαν επίτηδες κλίμα, «ήξερα» τα εξής:
Ο Μητσοτάκης δεν ξέρει τι του μέλλεται. Αποκλείεται να κυβερνήσει. Ο Καραμανλής δεν μένει απαθής, αλλά ανέχεται την ίδρυση γραφείων ή κινήσεων στο όνομά του, πανελληνίως. Είναι φιλικός προς τον Σύριζα. Απεναντίας, ο Σαμαράς είναι όφις με κέρατα. Θα καταπιεί τον Κυριάκο, αλλά έχουν γνώσιν οι φύλακες. Ο Σύριζα, χάρη και στον Καμένο, θα αφαιρέσει το λίπος από τα μικρά κόμματα. Ο Λεβέντης θα δει να φεύγει από το κόμμα του έως και ο αδελφός του. Υπάρχουν βουλευτές από το Ποτάμι, ακόμη και στελέχη της ΔΗΜΑΡ, που μπροστά στην Δεξιά Επιστροφή, θα συνασπιστούν με τον Τσίπρα, ο οποίος είναι γάτος με πέταλα. Κι αν ο Καμένος τσινίσει με κάτι δικά του, όπως η Εκκλησία και το Μακεδονικό, θα χάσει τα αυγά και τα πασχάλια. Ακόμη και δεξιοί θα πλησιάσουν τον Σύριζα. Οι πρωταγωνιστές του σκανδάλου είναι αλυσσοδεμένοι από τα αποδεικτικά στοιχεία του FBI. Ήδη οι κινδυνεύοντες, Σαλμάς, Γεωργιάδης και άλλοι θα πάνε να καταθέσουν ως μάρτυρες στην Αμερική, με αντάλλαγμα την ασυλία τους.
Δεν κρατούσα και σημειώσεις, αλλα κράτησα τα βασικά. Οι διαδόσεις παρέμεναν επίμονες αλλά και εύκαμπτες. Εάν τύχαινε και μια προφητεία δεν έβγαινε στον τελβέ του καφέ, και το δήλωνα ευγενώς, υπήρχε αμέσως μια τροποποίηση του χρησμού. Έγινε μπλέξιμο αλλά διορθώθηκε με ένα άλλο ξεμπλέξιμο, κάπως έτσι. Και ο Μπαξεβάνης διαβάζονταν με ευπείθεια και καταλεπτώς.
Teratology ends
Πέρασε ο καιρός, ήρθε το καλοκαίρι του 2018, διακόμισα εαυτόν αλλαχού, μερικές από τις φήμες επαληθεύτηκαν, άλλες ακυρώθηκαν, προστέθηκαν άλλες, αλλά διογκώθηκε η μουρμούρα για την Δικαιοσύνη. Δεν είχα ακούσει παρά ελάχιστα για Ρασπούτιν, αλλά δεν απορούσα: η τότε κυβέρνηση αισθάνθηκε ισχυρή μετά το καλοκαίρι του 2018 και δεν το έκρυβε. Το Μακεδονικό το καβατζάρισε, άρχισε ένα διαρκές φλερτ με άτομα χωρίς ενδοιασμούς να υποστηρίξουν τον Σύριζα, βουλευτές αλλαξοπιστούσαν, αλλά μου ήταν προφανές πως «πρώτο όνομα» δεν είχε μεταστραφεί. Επομένως ο κεντροαριστερός πόλος που θα έδινε δεκανίκι στη κυβέρνηση, σχηματίστηκε, αλλά από ξέφτια του συστήματος.
Οι αρχειοθετήσεις υποθέσεων, έφεραν αντίδραση των θιγομένων. Είχα παρακολουθήσει και την επιτροπή της Βουλής για θέματα υγείας, Ερυθρού Σταυρού και παρόμοια, και παρά το ξεψείρισμα, το πόρισμα της Επιτροπής δεν διατύπωνε κατηγορίες.
Πάντως, το όραμα μιας βαλίτσας με ρόδες και μπαγκανότες, έμπαινε κατά βούλησιν στο Μαξίμου και άλλες φουσκοθαλασσιές. Ως τυπολογία, τα εκατομμύρια που ζητήθηκαν από υπουργό για να φτιαχτεί ένας νόμος επί Κοσκωτά, είναι τάλε κουάλε η προς υπουργούς πίεση να μεταβληθούν διατάξεις που θα προκαλούσαν φρένο στις αυξήσεις τιμών φαρμάκων. Παρόμοια τυπολογία και με ενδεχόμενη πρωθυπουργική ανάμιξη επί Κοσκωτά: τότε ο Ανδρέας δέχτηκε πως είχε πολιτική ευθύνη για το μπάχαλο, τώρα ο τέως πρωθυπουργός ζητά να περάσει από Καυδιανά δίκρανα εθελοντικά, μη λησμονώντας πως η ζοφερή εκείνη εποχή έδωσε πάλι πρωθυπουργία στον Ανδρέα και άλλα έντεκα χρόνια στο κόμμα του.
«Αν θέλεις να ζήσεις ως κυβερνήτης, δώσε σημασία στην ουρά του γαϊδάρου και όχι στον γάιδαρο» διδάσκει ένας φιλόσοφος που δεν υπάρχει, αλλά αν υπήρχε θα ήμουν θιασώτης του.
«Το ότι δεν βρέθηκαν στοιχεία, δεν σημαίνει πως είναι αθώοι». Σύνοψη της άποψης Κατρούγκαλου, για τους αρχειοθετημένους της Novartis. Αυτόν τον τύπο δεν θέλω να τον ξέρω, αλλά αποκάλυψε, άθελά του, το μέγα μυστικό: αυτές οι δουλειές φορτώνονται από τους ηγέτες παμπαλαιόθεν σε κατώτερα κλιμάκια. Δεν γεννήθηκε ακόμη ο πρωθυπουργός που θα κουνήσει καταφατικά μήτε το φρύδι του αν κάποιος σύμβουλος του πεί «μεγάλε, δώσε το ΟΚ να τους συντρίψωμεν». Δεν θα το δώσει το ΟΚ. Δεν χρειάζεται. Ο σύμβουλος ξέρει πως πρέπει να πάψει να βυσσοδομεί αν ακούσει το «κόψε τις μαλακίες, παχύβλακα!»
My back pages
Με το τραυλό μυαλό μου, έχω μείνει κάγκελο σχετικά με την Novartis. Αισθάνομαι σα να φρακάρισε η διώρυγα του Παναμά επειδή μια τερατώδης φορτηγίδα, από ατζαμωσύνη του πλοηγού, έκλεισε την κυκλοφορία.
Στην μετεφηβική παρέα μας, ότε η ΦΙΔΗΚ επόπτευε μέρος της νεοελληνικής οικουμένης, ήταν και μια δραστήρια χαρισματική κοπέλα που δούλευε, χωρίς απολαβές, σε μια πρωτοεμφανιζόμενη στην πόλη, φαρμακευτική εταιρεία. Πως τα έβγαζε πέρα; Με ένα μικρό ποσοστό που έπαιρνε καθώς ήταν πλασιέ της εταιρείας. Ιατρική επισκέπτις, το μπιλιέτο της.
Έπαιρνε λίστες γιατρών και φαρμακείων, και τους παρουσίαζε ένα δειγματολόγιο σκευασμάτων, έχοντας για κάθε περίσταση, ένα τράτο προτάσεων. Ο συνιστών σπετσιέρης ή ντοτόρος το σκεύασμα, είχε ένα μερτικό από κάθε κουτάκι με τα σιρόπια και τα χάπια της εταιρείας. Αλλά η κοπέλα, δεν έλεγε πολλά. Γρήγορα κάλυπτε τα έξοδά της και βοηθούσε την χαμηλών εισοδημάτων οικογένειά της.
Παράλληλα, ένας άλλος φίλος, λανσάριζε μια πρωτοφανέρωτη εγκυκλοπαίδεια. Μας την συνιστούσε ανεπιφύλακτα, με κύριο επιχείρημα πως ως φίλοι, έπρεπε να τον υποστηρίξουμε.
Αστειάκια προχουντικά, από την άποψη του ποσοστού και των εισπράξεων. Αμφότεροι πάντως, είχαν τη δυνατότητα να «πουλήσουν» ανάλογα με τον μουστερή.
Ακόμη και στις φωτοτυπίες των παραδόσεων που έπρεπε ως φοιτητές, να βγάζουμε για τις εξετάσεις, πάντα βρισκόταν ένας ακτήμων εξυπηρετικός συναδελφος, που αναλάμβανε να δαπανήσει μερικές ώρες, να βοηθάει ειδικό φωτοτυπατζή με το αζημίωτο.
Ήταν τα χρόνια των οικοπέδων με δόσεις, του λανσαρίσματος νέων προιόντων, και δεν υπήρχε πουλί πετάμενο του χώρου, που δεν δικαιούνταν ως ρεγάλο, ένα πτερό από το πτέρωμα του πουλιού.
Από τα χρόνια της μαύρης αγοράς και των κρυμμένων εμπορευμάτων που οδήγησε σε κατοχικές περιουσίες, η Φυλή των Μεσαζόντων, των Μεσολαβητών, των πλασιέ και των αγρευτών «ευκαιριών» γεννήθηκε αυτή η πτυχή του μάρκετινγκ, που αργότερα απέκτησε όχι την ακίνδυνη επιπολαιότητα ενός σπουργιτιού που αναζητούσε έναν σπόρο, αλλά τα νυχοπόδαρα ένός επιβλητικού αετού που μπορούσε να σηκώσει στον αέρα το θήραμά του.
Όποιος νογάει από υπεραξίες, γνωρίζει πως όλα αυτά είναι στη φύση του εμπορίου. Το οποίο, σχετικά αργά άρχισε να θεωρείται λαθραίο, «τσιμπημένο» και εντέλει παράνομο. Πρόκειται για κάτι πολύ βαρύτερο και ογκώδες, ώστε να μη βγάζει μάτι. Η «προμήθεια» είναι όρος που παίζει ανάμεσα στην νομιμότητα και στην εκμετάλλευση άνευ όρων και ορίων. Και είναι πανάρχαιο κίνητρο για πολλά.
Therefore…
Αν αιτία κι αφορμή για τις παρεξηγήσεις και τις υπόνοιες είναι κάποιος αλγόριθμος που συνδυάζει την ελληνική πολιτική ρύθμισης τιμών φαρμάκων, με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απορώ που η χώρα δεν απαίτησε να ακυρωθεί αυτή η μηχανή και να βρεθεί κάποια άλλη ρύθμιση.
Και μη με λησμόνει, μάτια μου, πως η Novartis και η περίχωρος, όπως η στόχευση ενός «Ρασπούτιν», αφορά άτομο που έδρασε ως επικεφαλής μιας κρίσιμης Υπηρεσίας, υπό την πρωθυπουργία Καραμανλή, του οποίου η ελαφρώς κεκλιμένη ουδετερότητα στο διάστημα της εξουσίας του Σύριζα, δεν ευνοεί πολιτικά κανέναν, κι επί πλέον ρίχνει μια άσκοπη σκιά στην οπτική της Δικαιοσύνης που οφείλει,αν δεν είναι τυφλή, να έχει τουλάχιστον γλαύκωμα προκειμένου να λειτουργήσει ως Εξουσία.
Tip
Καθώς συστηματικά την γλυτέρνουν οι μιζαδόροι, καθώς το φαινόμενο έχει μεταλλαχθεί εδώ και αιώνες υπό άλλα, «νόμιμα» ονόματα, εικάζω, κι ας βγώ ψεύτης, πως το core της Novartis αποτελεί εξέλιξη ενός άλλου συστηματικού μηχανισμού απαξίωσης της Δικαιοσύνης, που, ως υποθέμα ξεκίνησε εδώ και ένα τέταρτο αιώνος, όταν οι άνκορμεν άρχισαν να επιτίθενται σε δικαστές και δικαστικά θέσμια, κι αυτό περιέχει πολιτική ευθύνη ικανή να χορτάσει όλα τα πλήθη των «επικοινωνιακών εστιατορίων» που δεν έχουν τρόπο να βγουνε από τη λούμπα. Σαβοναρόλες της πλάκας, αλλά αποτελεσματικοί.
Η εκτελεστική εξουσία, έχει τελεσιδίκως χειραγωγήσει την νομοθετική εξαδέλφη και την δικαστική ομόλογό της. Δεν ισχύει πλέον το «πέτρα, ψαλίδι, χαρτί». Άρα, στερείται προίκας, μνήμης και συνέχειας, παρά τα ματαιόσπουδα κουνήματά της. Όσο για την θρυλούμενη ως Τέταρτη εξουσία, να΄χαμε να λέγαμε.
