Nixon in China
30-11-2017

Ακούω να γίνεται φασαρία σχετικά με την εμφάνιση του Ρέμου σ’ ένα χειμερινό θέρετρο των Γαλλικών Άλπεων το οποίο ούτε γνωρίζω και για το οποίο, πιθανότατα, δε θα μου γεννηθεί επιθυμία να επισκεφτώ. Αυτοί που σκίζουν τα ρούχα τους για την κουλτούρα που εξάγει η Ελλάδα στην Ευρώπη προφανώς βαυκαλίζονται ότι οι σκιερ και οι εκδρομείς των Άλπεων είναι πρόθυμοι ν’ ακούσουν ανεβασμένη εκεί τη σύγχρονη όπερα το Μαγικό Βουνό σε μουσική John Adams και λιμπρέτο της Alice Goodman.

Λες και το μοναδικό πολιτιστικό εξαγώγιμο των ΗΠΑ είναι ο Steve Reich.

Λες και η κακή ποπ κουλτούρα χαρακτηρίζει μόνο την Ελλάδα.

Δε νομίζω ότι οι επισκέπτες της γραφικής, υποθέτω, Κουρσεβέλ έχουν πάντα κάποιο τόμο του Προυστ στη βαλίτσα τους. Όμως, έστω κι αν είχαν, δε νομίζω ότι θα είχαν διάθεση να περάσουν τις διακοπές τους ακούγοντας ελληνική μελοποιημένη ποίηση – Καρυωτάκη, για παράδειγμα, μέσω Θεοδωράκη και Παπακωνσταντίνου. Ούτε θα χαλάσω φαιά ουσία για να προτείνω εναλλακτική στη θέση του Ρέμου. Είμαι γέρος πλέον και με πιστεύετε όταν γράφω ότι τραγούδι του Ρέμου δεν μπορώ ν’ αναγνωρίσω – εκτός απ’ αυτό για ένα αναψυκτικό κόλα – όπως και δεν ξέρω κάποιο τραγούδι του Χαρούλη. Και νιώθω εντάξει γι’ αυτό.

Επιτρέψτε μου ένα σχόλιο μόνο: θεωρώ ότι πρόβλημα είναι ότι ασχολούμαστε τόσο με την εμφάνιση του Ρέμου στις Άλπεις κι όχι η ίδια η μουσική του Ρέμου. Την οποία αν θέλουμε αγνοούμε.