Ο «Ψυχρός πόλεμος» ήταν μία σαραντάχρονη (χονδρικώς) περίοδος δημιουργίας συνόρων στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ή, πιο απλά, η συνέχιση της διανομής εδαφών του πλανήτη με άλλα μέσα, ιδίως με παράλογα επιχειρήματα. Υπήρξαν δύο πολύ δύσκολα στην εκμάθηση ιδιόλεκτα, που εξελίχτηκαν σε διαφορετικές εγκεφαλικές ασθένειες.

Τριάντα χρόνια αργότερα, έχουν επανασυγκολληθεί, ως αποτέλεσμα υπερθέρμανσης του πλανήτη, άλλες ραφές διανομής γης και θαλασσών. Ο χάρτης υπάρχει, αλλά δεν εγκρίθηκε. Πολλά σύνορα υπάρχουν μόνον θεωρητικά.

Η διαχείριση των ενεργειακών πεδίων, η αδάπανη και ασεβής χρήση των δικτύων, οι κρίσεις που ξεσπάνε αιφνίδια και διατηρούνται αθάνατες και η διατήρηση της σαχλαμάρας ως υπέρτατης (και αποτελεσματικής) μεθόδου παραγωγής δήθεν αξιών, οδηγεί όλους τους διασφαλιστικούς μηχανισμούς διατήρησης των ποικίλων status quo σε συστηματική συλλογή παραλυτικών αερίων. Στην ουσία, οι πόλεμοι τελούνται με φυσοκάλαμα, παρά τις περί του αντιθέτου ενδείξεις.

Επιμέρους κρίσεις επινοούνται μόνον και μόνον για να μη λυθούν. Διατηρούνται σε παγκόσμιο επίπεδο με πάθος και προσήλωση.

Ο κόσμος, αυτά.

Η Ρωσία: ρίχνοντας γκρομπετό σε αμμοχάλικο

Η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, εδώ και μια γενιά, έχει απωλέσει το ίρτζι του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ενώ ο νότος της επικάθηται σε επώδυνα στην αφή αμμοχάλικα σε όλην την νότια συνοριογραμμή της, κυρίως κράτη Τουρκμένων. Δεν μπορώ να ξέρω πότε ένας ηγέτης της κοίταξε τον νέο χάρτη και διαπίστωσε πως έχασε μεν την Πολωνία, αλλά η κυρά αυτή επέστρεψε στον παλιό της σωβινισμό, μαζί με άλλες, τέως σοβιετόφιλες χώρες κατά Βαλκάνια μεριά.

Ανέλπιστη τύχη της έφερε μια προσέγγιση στην Συρία, κάποτε τέρμα της «επανάστασης του Ίντερνετ» κι έτσι μπορεί να παίζει τον μάγκα βρεχόμενη από Μεσόγειο. Βέβαια κινδυνεύει ο αφαλός της, η Κριμαία, επομένως και ο Καύκασος, διότι οι Ουκρανοί και το σιιτικό Ισλάμ τους αναγκάζει να κρατάνε εκεί τα μπόσικα.

Η παλιά της επέμβαση στο Αφγανιστάν, της δώρισε την αιώνια, διαχρονική δυσπιστία του Ισλαμικού κόσμου, οπότε οι στρατηγοί της, τέκνα των νικητών του Στάλινγραδ, παλουκώθηκαν και επιτέλους κοίταξαν έναν χάρτη, όπως έπρατταν παραδοσιακά οι Κλεμανσώ και Ντισραέλι: η Τουρκία, κατακόκκινη, ασπαίρουσα, μια σηκωταριά στο κέντρο ενός βασανισμένου σώματος, έδειχνε παράδοξα ελκυστική, ποθητή και πιθανή λύση στα μάτια της, έναντι κάθε αρχαίου γλαυκώματος.

Τουρκία: τα σωθικά μιας χώρας σε διατίμηση

Με τον βιβλικό κατακλυσμό, να καταλήγει στο Αραράτ όπου επέστρεψε ένα ντουνέκι, με την Τροία και τα ελληνιστικά βασίλεια στο δέρμα της, με τη θάλασσα των Τατάρων πασπαρτού για κάθε βόρεια αποκοτιά, με τα Βαλκάνια χαμένα και αποχαζωμένα σαν το πανηγύρι του Αγίου Μάμα, και τα 17 εκατομμύρια των Σταμπολήδων να «δένουν τη Μεσόγειο με σκοινιά» η Τουρκία «κάθεται» αναπαυτικά πάνω σε λαούς που έσφαξε ή δόξασε, μη λησμονώντας το Ντιβάνι της, τις απρόσμενες συμμαχίες με τους ανά τον κόσμο οριενταλιστές, διαδίδοντας εμβατήρια και βαθιά καθίσματα «α λα Τούρκα» και έναν σοφά υπολογισμένο απειλητικό βάναυσο καταστολέα εξεγέρσεων.

Και άλλοι κοίταξαν τον χάρτη, κυρίως ο Μάρσαλ με τον Τρούμαν και κατάλαβαν πως η Τουρκία είναι ταμάμ δυναμάρι «του ελευθέρου κόσμου», όπως εξάλλου πολλές αραβικές χώρες και σιτικές, ακόμη και με Σάχη.

Τα γεωγραφικά πλεονεκτήματα της Τουρκίας, ως Μικράς Ασίας, έχουν κατά καιρούς εξυμνηθεί από Αχαιμενίδες, Ίωνες, εκ Βαλκανίων αρειμάνιους τοπάρχες, Ρωμαίους κάθε πεποίθησης, πρωτοχριστιανούς και Καππαδόκες, Βυζαντινούς, Ενετούς και Γενουάτες, Σελτζούκους και Οθωμανούς.

Οι ίδιοι οι Οθωμανοί εκτίμησαν μια συμφωνία με τους Γάλλους, που συνέπραξαν με τον Μπαρμπαρόσσα, ώσπου η θέρμη των Αψβούργων και ο σιδηρόδρομος Βερολίνου Βαγδάτης οδήγησε φημισμένους και μπατιρημένους Αψβούργους και Γερμαναράδες να προικίσουν την σουλτανική και Κεμαλική χώρα με στόλους, συμβουλές και εργατικό δυναμικό.

Κι όσο εμείς πιστεύαμε στον αδούλωτο κουρδικό λαό παράλληλα με την κοινή εκστρατεία στην Κορέα και αποδεχτήκαμε το αλτσχάιμερ μερικών στρατηγών μας παρά τα πογκρόμ και τον βαλκανικό ενάντιο χώρο, μια με τα πετρόλια, μια με τες υφαλοκρηπίδες, είδαμε ως θεότυφλοι το ΝΑΤΟ ως αιτία κι αφορμή να κάνουν οι Αμερικάνοι νταντά τους Γείτονες.

Και ρίχναμε κανέναν υπουργό να κάνει κουμπαριές και να χορεύει λεβέντικα. «Τα είπαμε στο πλαισιο του Νταβός» θυμάμαι την Μελίνα να γελά, επί Οζάλ.

Το 2016, κι επειδή τα οικονομικά του Ερτοάν μύριζαν αντικατάσταση, ένα πραξικοπημα άλλαξε την μετα βίας ανεκτή ισορροπία των δύο «συμμάχων» κρατών.

[Παύση]

Ας γυρίσουμε σελίδα και ας επιχειρήσουμε προφητείες και υποθέσεις εργασίας:

1. Μέτρα εναντίον της Τουρκιας, και να τα σκέφτονται, θα αναβληθούν ή θα είναι για το ονόρε.

Εκτός κι αν της λαδώσουν το άντερο ζητώντας από την Ελλάδα να ξεφορτωθεί τους S-300. Oπότε πρόκειται για αναλογική μείωση, του παλιού λογαριασμού «7 στην Ελλάδα, 10 στην Τουρκια».

2. Η Ελλάδα ζήτησε νέα Φάντομ και πήρε τον αποθαρρό της!

Αυτό σημαίνει το σχόλιο του Πάιατ πως «αυτή η αγορά έχει πολλές διαδικασίες και είναι χρονοβόρα».

3. Η Τουρκία, χωρίς τα 6 γερμανικά υποβρύχια, δεν τρελάθηκε να προκαλέσει θερμό επεισόδιο.

Βεβαίως, θα ξεσκιστεί στην προκλητική φρασεολογία, συχνά βοηθημένη από κοινούς «συμμάχους» που μας σιχαίνονται.

4. Η Ελλάδα, παρά τα δίκια της, θα χάσει την παρτίδα, επειδή πιστεύουν πως δεν έχει τα κότσια να αντιδράσει.

Χρειάζεται μια νέα αφήγηση, πειστική και εξίσου ρητορική. Ώσπου να την επινοήσει η χώρα μας, μερικοί με μνήμη ελάφαντα θα θυμούνται πως η χώρα δίκασε δημοσίως Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειων με αρχιδικαστή τον Κώστα Καζάκο.

Τι μπορεί να γίνει;

5. Από το Πακιστάν έως την Λιβύη και από την Κασπία έως την Μεσόγειο, πρέπει να ξεκαθαρίσουν οι συμμαχίες και οι εχθρότητες. Προτείνω όθεν να διερευνηθεί:

•  Βουλγαρία, Βόρεια Μακεδονία, Αλβανία, συν Μαυροβούνιο και Κοσσοβο, ήτοι τα «κάτω Βαλκάνια» προς ένα Σύμφωνο θρησκευτικής ανεκτικότητας, συμμαχικών πρωτοκόλλων, και οικονομικών – πολιτιστικών πρωτοβουλιών, με επισπεύδοντες τους Μουσουλμάνους ελληνικής υπηκοότητας της Δυτικής Θράκης, με την συνδρομή του ΝΑΤΟ.
• Δημιουργία ανταπαιτήσεων εκ μέρους της Ελλάδας μιας δέσμης «εκκρεμοτήτων της συνθήκης της Λωζάνης» στα πατήματα των αντίστοιχων Τουρκικών διεκδικήσεων. Με την ίδια και καλύτερη ρητορική, με εθνικές πρωτοβουλιες και τελικό στόχο μια μακρόσυρτη, πληκτική διαδικασία ενώπιον του δικαστηρίου της Χάγης.
• Εδώ και τώρα ελληνικά χωρικά ύδατα στα 12 μίλια. Έχουμε πέντε χρόνια καιρό, ώσπου να παραλάβουν τα «γερμένα» υποβρύχια από τους Γερμανούς. Παράλληλα, εσωτερικές και διεθνείς διαδικασίες μερικής απεμπλοκής από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε ορίζοντα είκοσι ετών.

Αν δεν αντέχουμε νευρικές κρίσεις και έχουμε ψυχική αντοχή για τ΄ανάθεμα, να αλλάξουμε πολίτευμα, πολιτική, στρατηγικές και ολιστική αντιμετώπιση ενός νέου Βαλκανικού ζητήματος.

Αυτή η υπόθεση εργασίας έχει προϋπόθεση πως χάνεται  ο Ερτοάν από το κάδρο και τον αντικαθιστούν άλλα κομματα, ακόμη και ο Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης. Προσοχή: δεν θα είναι πιο διαλλακτικοί από τον Ερτοάν.