Πολιτικοί εξόριστοι στο Στρατόπεδο Πειθαρχημένης Διαβίωσης (Αη Γιώργης-Τρισανέμι), 5/1949, (ΑΣΚΙ/Φωτογραφικό Αρχείο Νίκου Μάργαρη)
Et in Makronissos ego
06-09-2019

Η είδηση: “Το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων (ΚΣΝΜ) έφερε ως θέμα στη σημερινή του συνεδρίαση, την έγκριση της πρότασης του ΚΚΕ για την τοποθέτηση μνημείων του Κόμματος στους ιστορικούς τόπους της Γυάρου και της Μακρονήσου, που έχουν επιλεγεί μετά από πανελλήνιο καλλιτεχνικό διαγωνισμό, που είχε προκηρύξει η ΚΕ του ΚΚΕ”.

Το θέμα δεν είναι αισθητικό, είναι βαθιά πολιτικό και πολιτισμικό: πώς και γιατί επιτρέπεις σε ένα κόμμα να τοποθετήσει το δικό του κομματικό μνημείο σε έναν ιστορικό τόπο, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί μάλιστα και αρχαιολογικός χώρος.

Στη Γυάρο και στη Μακρόνησο, όπως και σε άλλους τόπους εξορίας και μαρτυρίου, δεν μαρτύρησαν μόνο μέλη του ΚΚΕ. Αν δοθεί άδεια στο συγκεκριμένο κόμμα, δεν βλέπω με ποιο σκεπτικό το ΚΣΝΜ θα μπορέσει να αρνηθεί να δώσει την ίδια άδεια στο ΚΚΕ (μ-λ), στο Μ-Λ ΚΚΕ, στο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, την Ένωση Κεντρώων, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, την Πλεύση Ελευθερίας, το ΜέΡΑ 25, το ΛΑΟΣ, τη Θύρα 4, τη Θύρα 7, τη Θύρα 13, το Τζάμπο, την Εκκλησία της Ελλάδος, το ΣΑΤΑ, την COSMOTE, τον ΟΠΑΠ, την ΕΥΔΑΠ, ή την ΕΡΤ.

Ιδιαίτερα την ΕΡΤ, που μετράει νεκρούς παντού. Και ξέρει να τους τιμά.