Θυμαμαι απλώς έναν ιατροδικαστή του άλλου αιώνα, γερασμένον, που με είχε εντυπωσιάσει, ως πρύτανις του κλάδου, με τις τολμηρές του γνωματεύσεις που ανέτρεψαν πλήθος υποθέσεων καθώς οι αδικημένοι συγγενείς παθόντων, σε αυτόν προσέτρεχαν για να βρούνε το δίκιο τους. Αποτέλεσμα: έβγαλε πλήθος υποθέσεων ως «εγκλήματα» και «δολοφονίες» κι αυτό κράτησε αρκετά. Μετά, χάθηκε από την πιάτσα -είτε έφυγε από την ζωή, είτε τον πήραν χαμπάρι.

Σχόλο για να θυμάστε τα λάθη κάθε γενιάς, κι όχι μόνον ενός μπερδεμένου επιστήμονα.