Ρενέ Μαγκρίτ, «Το διπλό μυστικό», 1927
Χαραμάδες φωτός στο σκοτάδι
02-06-2019

Ο Χρ. Βρεττάκος, ο Μ. Ελισάφ, ο Κ. Πελετίδης, ο Σ. Ρούσος εκπροσωπούν διαφορετικούς πολιτικούς φορείς, αλλά και διαφορετικές λογικές για την αυτοδιοίκηση (αν και ο πρώτος και ο τελευταίος συγκλίνουν). Ωστόσο, μπορούμε να χαιρόμαστε πολύ με την εκλογή τους. Και των 4. Ταυτόχρονα, “πακέτο”. Κι ας συμφωνούμε λ.χ. πολύ με έναν και διαφωνούμε πολύ με έναν άλλον, Δεν είναι πολιτικαντισμός ούτε εκλεκτικισμός ούτε κάποια απολίτικη λογική του τύπου «να νικήσουν οι καλύτεροι». Όχι. Οι 4 νικητές, παρά τις σοβαρές διαφορές (μεταξύ τους, αλλά και αυτές που μπορεί να έχουμε μαζί τους) μας δείχνουν ότι οι λογικές Μπέου, Μώραλη/Μαρινάκη, Πατούλη ή Τζιτζικώστα (διαλέγω επίτηδες 4 διαφορετικά παραδείγματα) δεν είναι μονόδρομος και η μαύρη μοίρα μας. Επίσης, μας δείχνουν ότι δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση να τυγχάνει κανείς γκλαμουράτος, τηλεαστέρας, ισχυρός οικονομικά, ολιγάρχης ή εγκάθετος για να εκλεγεί. Ο Μωυσής Ελισάφ, ο Κώστας Πελετίδης, ο Σίμος Ρούσος και ο Χρήστος Βρεττάκος δίνοντας έμφαση, με την πολιτική και τον λόγο τους, σε διαφορετικές όψεις (από την καθημερινότητα και τα έργα ουσίας [και όχι βιτρίνας] μέχρι τη στήριξη των λαϊκών τάξεων, την κοινωνική πολιτική, τη μάχη με τη Χρυσή Αυγή, τους ελεύθερους χώρους, τη χρηστή διαχείριση) μας δείχνουν ότι υπάρχουν άλλοι δρόμοι. Και είναι εφικτοί και νικηφόροι.

Πιστεύω λοιπόν ότι, ανεξάρτητα με τους πολιτικούς φορείς που τους στήριξαν και τις ενδεχόμενες διαφωνίες μας (με τους φορείς και τους συγκεκριμένους υποψήφιους), μπορούμε να χαιρόμαστε με αυτούς τους 4 (προφανώς και με άλλους, αναφέρθηκα σε 4 εμβληματικά παραδείγματα, που γνωρίζω κάπως). Οι νίκες αυτές μας δίνουν χαρά και μας κινητοποιούν. Όπως μας καταθλίβουν, αλλά και μας κινητοποιούν, οι νίκες του Μπέου ή του Μώραλη/Μαρινάκη. Και στις δύο εκδοχές η ουσία της νίκης ή της ήττας, για την καθημερινότητα των πολιτών αλλά και για το μοντέλο της πολιτικής που επικρατεί είναι κρίσιμη και υπερβαίνει τα πρόσωπα και τους φορείς που τα στήριξαν.

Θεωρώ ότι τα παραπάνω, αν και επιμέρους, έχει μεγάλη σημασία, γι’ αυτό και επικεντρώθηκα σε αυτές. Από κει και πέρα, προφανώς δεν δίνουν αυτές οι νίκες τον τόνο: το πολιτικό μήνυμα της προηγούμενης Κυριακής επιβεβαιώθηκε και απόψε, με τον χάρτη να βάφεται ξανά βαθυγάλαζος (μπρρ): σε 12 από τις 13 περιφέρειες εκλέγονται δεξιοί υποψήφιοι (επίσημοι ή αντάρτες). Η ξεκάθαρη νίκη της ΝΔ επιβεβαιώνεται σε σχέση με τον πρώτο γύρο, αν και κατά τη γνώμη μου –όπως δείχνει μια πρώτη ανάγνωση των ποσοστών– δεν διευρύνεται σε σχέση ούτε παίρνει χαρακτηριστικά θριάμβου.