To ιταλικό τρένο δεν το βλέπω να κατεβαίνει Αθήνα, διαμορφωμένο σε ένζωδες φούσκες επιβίωσης. Το Βελλίδειο δεν νομίζω πως θα μεταβληθεί σε τσαϊράδα κλινών α λα Κίνα, διότι θα μπλοκάριζε ένα φανταιζί τμήμα της πτωχομάνας.

Η επίταξη Σαραφιανού και Βιοιατρικής του βορρά, είναι μάσκα-φενάκη για να επιτάξουν τα μεγάλα ιδιωτικά κοφτήρια των Αθηνών, Ντυνάν και «Υγεία». Οι διαδικασίες εντέλει, οι διαμορφωμένες στη διάρκεια ενός λυσσιάρικου μεταπολέμου είναι εξαιρετικά περιοριστικές — μία πρόσληψη χρειάζεται πολλούς μήνες και μία αλλαγή χρήσης χώρου απαιτεί έως και άδεια από δασαρχείο, και να έρθει σφραγισμένη από την αρχαιολογία, κατόπιν συσκέψεων.

Η φρικτή γραφειοκρατία τόσων χρόνων και η σκοτεινή πεισματάρικη παντοδυναμία του δημόσιου τομέα, κοντεύει να κλείσει το έργο της: ακόμη και μία πορδίτσα, θέλει «ωρίμανση» και «διαδικασίες».

Αν με την πανδημία, δεν σκεφτεί κάποιος πως είναι χρυσή ευκαιρία να ξεκουνηθεί ο σάπιος και καταρρέων πύργος της Βαβέλας, το χάσαμε το παιχνίδι του άλλου αιώνα, το γαμήσαμε το υπονοούμενο, το φάγαμε το ροξ με λύσσα ως μπακαλιαράκι, διότι άλλο βορράς και άλλο νότος, άλλο η Θεσσαλή φράντζα και άλλο τα πεισιθάνατα νησιά, που από κουρσάρικο καταφύγιο έγιναν φωλιά υπηρετών.

Όλα κανονίζονται με σκληρή προτεραιότητα να κερδίσει η κυβέρνηση τις εκλογές. Το κάζο της Χρυσής Αυγής συνέφερε τους ακροδεξιούς κινδυνολόγους — δεν θα ξαναστήσουν «εθνική παράταξη» και ενώσεις βασιλοφρόνων. Διαπρύσιοι ρήτορες του τίποτε και άριστοι ερμηνευτές του τελβέ στον καφέ, συν μερικά «θυσιασμένα» ράσα που ασθενούν, θα συμπήξουν μία ομοσπονδία κολλυβάδων που θα είναι όλη δική μας.

Βέβαια, οφείλω να επισημάνω μια παρωνυχίδα: ακούστηκε πως διακινείται μία θεραπευτική αγωγή, πανάκριβη, με την οποία, έστω ως ζόμπι επιβίωσε ο Τραμπ. Το αφήνω ασχολίαστο, διότι, έτσι και ξεκινήσει αφανής κίνηση να ευεργετηθούν σημαίνοντες, δυνάμενοι, επιδραστικοί ή απλώς πολίτες ειδικού σκοπού (κάτι σαν τα ατιμώρητα πολλαπλά κατοχικά συσσίτια του γενάρχη Μητσοτάκη), εάν εντέλει φανερωθεί, θα αφορά τα τρισέγγονά και κάποιος πονηράντζας θα το «αποκαλύψει» και θα τιμηθεί με booker, ένας παρτσακλός του μέλλοντός μας.

Βέβαια, κανένας, μέσα στην αγωνία του δεν θα εγκύψει σε περιγραφές χώρων θανάτου, λησμονιάς και σιωπής, ώστε να καταλάβει πως ο Ελπήνορας ακόμη κι αν γιατρευτεί, δεν θα είναι στα καλά του.