Καθόλου μυθοπλαστική αλληγορία
23:02 ώρα Ελλάδος, την 20η Ιουνίου 1978, μόλις είχε ξεκινήσει στο θερινό σινεμά Κορωνίς της Μαρτίου, η τελευταία προβολή της ταινίας «Πυρετός στο αίμα». Η Θεσσαλονίκη έβραζε από ανησυχία και οι συντροφιές έδιναν τηλεφωνικά σήματα για τα σχέδιά τους, καθώς οι περισσότεροι περίμεναν και άλλον δυνατό σεισμό. Με τα πρώτα πλάνα, ο σεισμός έφερε πιο κοντά τις πολυκατοικίες που έτριξαν απαίσια. Και σηκωθήκαμε τέσσερις άνθρωποι, από καμιά πενηνταριά, να φύγουμε, ενώ οι υπόλοιποι είχαν ζαρώσει στη θερινή τους πλιάν, από λευκό καραβόπανο. Εμείς που φεύγαμε, τους παρακινούσαμε βρίζοντας να ξεσηκωθούν, αλλά δε βαριέσαι.
Συμβολή στην επίλυση της μεταληπτικής παραφιλολογίας
Παρακολούθησα εμβρόντητος την παράταξη την εκ μπουραντάδων ορμώμενη, να υποστηρίζει την τάση των ιεραρχών και του χριστεπωνύμου πληρώματος να κοινωνήσουνε βρέξει χιονίσει και πως η κοινωνία είναι θεία και δεν κολλάει τίποτε. Θεοτικοί συνηγόρησαν από άλλη πτέρυγα, υποστηρίζοντας πως δεν είναι κρασοβόλι η μετάληψη, αλλά αίμα και σώμα του υιού του Ανθρώπου, και προς τιμήν των αντιλεγόντων δεν ακούστηκε το αντεπιχείρημα «εάν είναι αίμα, τότε κινδυνεύουμε από πλήθος αιματολογικών παθήσεων». Απέναντι από τους συστημικούς του Θείου Πάθους, πλήθος ελευθεροφρόνων δικαιωματιστών άφηναν τη χολή των να εκρέει πρασινίζοντας τα μάγουλα των συντηρητικών και των θεοστέπτων συνειδήσεων, μιλώντας για σκοτάδια των μεσαιώνων και για νεοταλιμπανισμό.
Ο εφευρέτης της γειτονιάς σας, έχει αδάπανη, χωρίς πολλά σουξουμούξου, λύση, μακράν της φιλοσοφικής και θεολογικής διαμάχης και τα βυτία παραδοξοτήτων που ξεχείλισαν τις τοπικές μας κοινωνίες.
Ητοι, χωρίς να αλλαχτεί τί-πο-τε από το τελετουργικό, προτείνω με τα ίδια μέσα, παραλλαγή της κίνησης της δεξιάς χειρός του Λευίτου, δια μετακινήσεως κατά 30 εκατοστά του κοχλιαρίου, άνευ άλλης, κακοδόξου και αιρετικής αποπείρας.
Περιγραφή
Προ του «φοβερού βήματος του Χριστού» απαιτείται εξομολόγηση, μετάνοια και νηστεία. Σπανίως τηρείται, αλλά το παραβλέπω.
Ο ιερεύς κρατεί το δισκοπότηρον που καλύβεται από φίνο ύφασμα και πλησιάζει τον μελλοντικό αποδέκτη της Θείας Ευχαριστίας. Διάκονος διακονεί διακριτικά. Ο κοινωνών, φέρνει την κεφαλή στο ίδιο ύψος με το δισκοπότηρον και ανοίγει το στόμα του διακαώς, με το καλυμα του Ιερού ποτηρίου υποκάτω της σιαγόνος αυτού. Ο ιερεύς εμβαπτίζει το κοχλιάριον, ήδη προφανώς μεγάλου μήκους εις το φοβερόν ηγιασμένον μίγμα που δεν έχει βαθύ σκαφίδι, αλλά ένι ρηχόν, μετα βίας διαθέτον όγκον ολίγων κυβικών χιλιοστών. Βάζει το κοχλιάριον ενός της στοματικής κοιλότητος, αποφεύγων επαφές με τον στοματκόν βλεννογόνον και ο κοινωνών σκουπίζει ακροθιγώς τα χείλη, ίνα αποφευχθεί χύσις άρτου εν τη σολέα. Ο κοινωνών δέχεται την Ευχαριστίαν και την ευχήν και αποχωρεί βελτιωμένος.
Αυτό το κίνημα το θεωρούν οι θεομπαίχται ύποπτον κοροναϊοσμού. Η Σύνοδος επενέβη θεωρητικώς και έρις αναμένεται και σχίσμα, ένα ακόμη από τα πολλά που συνέβησαν.
Αν όμως ο κοινωνών παρέμενεν κατά ελάχιστον χρόνον ακίνητος με χάσκον στόμα, όπως συμβαίνει εις την βλάχικην χάσκαν και ο ιερεύς, με το γεμάτο εξ ολίγων γραμμαρίων κοχλιάριον, το έφερνε απλά, πάνω από το κεχηνός στόμα και το έρριχνε στάγδην επι της γλώττης και έσω των χειλέων του πιστού, όπως κάμνομε με τα κολύρια άνωθεν των ανοικτών βλεφάρων μας δίχως να αγγίζομεν μέλος του ανθρωπίνου σώματος και Θεία Κοινωνία θα υπήρχε άνευ μεσολαβήσεως του κοχλιαρίου με έτερον ανθρώπειον σώμα, ο κορονοϊός θα μετεγγίζετο και οι πιστοί θα ελάμβανον αντίδωρον ευχαριστημένοι, αμη και όλος αυτός ο βόρβορος κατηγοριών και φιλοσοφικών σοφισμάτων ουδέν νόημα θα είχεν .
Εξάλλου, γνωρίζω όμαιμον σπιθαμιαίον κατιόντα συγγενή, που βλέπει αντίδωρα και μαγεύεται και ο ιερεύς, γελών, του εγχειρίζει δύο ή τρία, τα οποία και αύθις καταπίνει εν μέσω ευθύμου εκκλησιάσματος. Με το καλό να μεγαλώσει να μας παίρνει την βούκκαν από το στόμα. Αρκεί παίζοντες να του την ρίπτομεν και να την αρπά εναερίως, όσο θα βαστήξει το κακόν.
Η τελετή θα μπορούσε να συνοδεύεται απο ελαφράν παραλλαγήν της υπαρχούσης ευχής δι απλής ενθέτου λυρικής (και ληρηκής) προσθήκης, οίον «αθιγγανούσης σταγόνος θείον βάμμα αιθέρι απεράτω παραδίδομεν».
Δογματικώς;
Είμαστε εντάξει, από τη στιγμή που υπάρχει αεροβάπτισμα. Μελίζεται καὶ διαμερίζεται ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ μελιζόμενος καὶ μὴ διαιρούμενος, ὁ πάντοτε ἐσθιόμενος καὶ μηδέποτε δαπανώμενος, ἀλλὰ τοὺς μετέχοντας ἁγιάζων.
