Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι. Ο αθάνατος νεοέλλην αυτοσχεδιασμός τα κατάφερε και πάλι. Υπόγεια ρεύματα, νήματα και μεθοδεύσεις που δεν περνάνε στα τριχωτά αφτιά της Εξουσίας και των Στολών και των Γενικών Γραμματέων, δημιουργούν πρωινό τράφικ, επαφές κάθε τύπου, τα παιδάκια που δεν έχουν συμπτώματα κολλάνε τους γονείς και τα παπούδια, μια φοβερή σπατάλη σκέψης χαραμίζει το υπόλοιπο της ζωής μας. Μέτρησα προχείρως τι διαόλο ποσά ξοδεύονται για να προσποιηθεί το κράτος πως υπάρχει. Το εμβόλιο είναι επιθυμητό, αλλά ο συνωστισμός των ανταγωνιστών, η απίστευτη βιασύνη και το ενδεχόμενο να έχει αποξεχαστεί ΕΝΑ σύμπτωμα που δεν το έχουν προβλέψει, συν η άνοδος του κόμματος των κινδυνολόγων, ενδεχομένως να μας χώσει όλους σε ένα λαγούμι αποθάρρυνσης. Η αναζήτηση κρεβατιού σε νοσοκομείο έγινε ουσιαστικά η μόνη ατελής ευθύνη των θεραπευτών. Εντωμεταξύ, ο Τραμπ, ποιος ξέρει και ποιός άλλος, χοροπηδάει από καιρό επειδή τον γιάτρεψαν κάτι αντισώματα. Αμέσως μας καπάκωσαν πως πρόκειται για ακριβή θεραπεία. 1,000 με 1,200 ευρώ η φορά. Αν λογαριάσουμε πως μια τέτοια αγωγή συνολικά θα κόστιζε 10 χιλιάδες ευρώ, η θεραπεία εκατό ασθενών θα κόστιζε ένα εκατομμύριο ευρώ, χωρίς επιτάξεις, παζάρια και αυστηρά μέτρα. Είναι ακριβά, έ; Ενώ τώρα, η φτήνεια τρώει τον παρά. Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι, βγάλε από την πόρτα το κλειδί, το παιδι ξανάρχισε να παίζει, το κανάρι πάλι κελαηδεί. Αλλά που!