Έχω σοφιστεί κατά καιρούς διάφορες φαινομενικά εξεζητημένες απόψεις δημοσίως, αλλά σε μία εμμένω με πάθος: πως το Σύνταγμα έπρεπε να έχει την μορφή δωδεκάστιχου ποιήματος, μελοποιημένου, προσιτό σε κάθε πολίτη. Εδώ υπάρχουν αυτοκρατορίες χωρίς Σύνταγμα και κενά σε υπάρχοντα κεφάλαια που δεν οφείλονται στην αμέλεια του Νομοθέτη, αλλά στην εξέλιξη των Καιρών.

Ας πούμε «κατάσταση πολιορκίας της χώρας αν ξεσπάσει θανατικό», δεν υπάρχει. Και βρίσκουν ευκαιρία οι Χρυσόγονοι του παρόντος μας και το σημειώνουν, όπως εξάλλου η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων. Το μπάχαλο, το χάχατο και το σύστριγγλο ενεργοποιούνται. Πήρα το κείμενο του Συντάγματος και βρήκα εκ του προχείρου πως του λείπουν πολλά συστατικά του σήμερα και του επαπειλούμενου αύριο. Ε και; Μήγαρις είδατε σε ποια στοιχεία από τον Αιώνα των Φώτων επικάθεται η διακήρυξη της Αμερικάνικης Ανεξαρτησίας; Οι αναθεωρήσεις του Συντάγματος του 1975, όποτε γίνονται, είναι προιόν μιας απερίγραπτης μεμψιμοιρίας.

Δικαίως, ως εσχάτως κατακτημένα κεφάλαια, λείπει κάθε αναφορά στην διεμφυλικότητα, σε αδρανούντες θεσμούς και στην διερεύνηση του τρόπου σκέψης Βαρουφάκη τινός. Μια γραμμούλα λείπει για τα θανατικά, μαντικούτο, ινφλουέντζα, κακό μάτι.

Μπορεί να με χτύπησε παντζούρι στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου, αλλά πρώτη φορά μου άρεσε που ο Τσίπρας έκαμε επιτέλους κάτι πράγματι νεοτερικό για τα γράδα του (να μη επιμείνει στα κλασικά του Πολυτεχνείου ― διαμαρτύρεται, αλλά επιλέγει το ΕΑΤ-ΕΣΑ) πράξη που οδήγησε την κυρία Φώφη να χάσει τον ύπνο της. Επίσης πρώτη φορά δεν μου άρεσε η γραμμή Κουτσούμπα στη Βουλή, που επέμεινε στην τελετή, εμμέσως θυμίζοντας πως έκανε ασκήσεις ακριβείας την Πρωτομαγιά.

Φυσικά το σημειώνω επειδή πέρασα πολλά χρόνια με τις εμμονές μου. Ασφαλώς και το ζήτημα χρωστάει πολλα, πάρα πολλά, στον άτσαλο τρόπο χειρισμού από τον Χρυσοχοΐδη και τις ετοιμασίες του. Απορώ επίσης που είπε-ξείπε ο πρωθυπουργός να έρθουν σε επαφή για διαπραγμάτευση όλα τα κόμματα, πράγμα που δεν έγινε.

Και επιμένω πως δεν διαφέρει από τους υπόλοιπους του πολιτικού κόσμου ως ο «κύρις των διαγγελμάτων» με δυο σημαίες δεξιά του και τα χέρια μπροστά ωσάν ευχαριστημένος αρχιμανδρίτης.

Πάντως η μελοποίηση του Συντάγματος εξακολουθεί να μου φαίνεται μια θαυμάσια ιδέα, οέο.