Δανείζομαι τον ποντιακό όρο για την αφορισμένη κοινότητα (Μητσοτάκης, Κεραμέως, Χαρδαλιάς) καθώς ο Αμβρόσιος την αποφάσισε, δημιουργώντας, στην ουσία, μια τρύπα στο νερό.

Τον Μητσοτάκη, που είναι και άκαπνος πλην σεβαστικός; Την Κεραμέως, που κοντεύει να κσεχάσει τη Μπαιδεία; Ή τον Χαρδαλιά, που εάν ήταν στο χέρι του, θα καταργούσε τα ποτά και τα ξενύχτια που έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια;

Mήγαρις είναι τίποτις Κουάκεροι, Αγονυκλίτες, Βογόμιλοι, Χουσίτες; 78 αιρετικές παρακάμψεις, χωρίς τη γιόγκα και άλλα πλασμώδια του Λαβεράν περιέχει ένας από τους καταλόγους της ορθόδοξης Εκκλησίας.

Και απ΄όσο διάβασα, οι επιτροπές δεν περιέχουν αναφορά πως ο Κυριάκος υπήρξε προχαλκηδόνιος οιακιστής, η Κεραμέως δονατίστρια λατρεύουσα το κεραμεούν και φαύλον, όσο για τον Χαρδαλέα, έλεος!

‘Οπως θα έγραφε πονών και συμπονών ένας αγαθός Λευίτης ή Στυλίτης ή Στουδίτης, πριν τον καταστήσουνε Γραπτό οι αιρεσιοκτόνες Σύνοδοι, Ἀνατροπὴ ἀσεβῶν ποιημάτων, τῶν Ἰωάννου, Ἰγνατίου, Σεργίου καὶ Στεφάνου, δι’ ἰσαρίθμων ἰάμβων καὶ ἀκολούθως διὰ πεζοῦ.

Του αφορισμού, προηγούνται κρίσεις, επικρίσεις, πατρικαί συμβουλαί, έργα πνοής και περιπαθούς ομολογίας, δέσποτα παρεδρεύοντα. Δεν κόβουμε κλήση για παρκάρισμα, μήτε επιδίδωμεν ένταλμα εις τινα ασχημονούντα.

Το επ΄εμοί, ο αφορισμός αυτούνος είναι αψιμαχία άωρος του πρωιού, μεταξύ δεξιοδεξιών παρατάξεων, όπου οι αντίπαλοι χρησιμοποίησαν βελάκια για νταρτς, κουρσούμια από ρουλεμάν και ου φωνητές απειλές.

Διότι λίγοι γνωρίζουν πως δεν εκτελείται άσκοπα τέτοιο πελώριο επικοινωνιακό προγεφύρωμα πανελληνίως! Όλο και κάποιοι κλινικώς βλάκες νομίζουν πως ξεκίνησε περίοδος ακμής μιας νέας δυναστείας και σπεύδουν για συμμαχίες και υπονομεύσεις.

Αντί αφορισμού, προτιμώ τον ανασχηματισμό, την βάναυση διαγραφή, και κάποιος να με διαβεβαιώσει πως τρελάθηκα, αφού είδα μετά από καιρό στο γυαλί τον Χρυσοχοΐδη και μου φάνηκε όμοιος με έναν φίλο του Ντενίρο στο Goodfellas απ΄αυτούς που τους εκλιπαρούσε να μη φορτώνονται με γούνες και Κάντιλακ ώσπου να ηρεμήσουν τα πράγματα.