Όσο συμφιλιωμένος κι αν είναι κανείς με τον θάνατο, ο θάνατος βρίσκει πάντα τρόπο να τον σοκάρει. Φιγούρες σαν τον Κόμπι τις έχουν άλλωστε όλοι στο μυαλό τους ως όχι ακριβώς ανθρώπινες. Υπεράνθρωπες μπορεί πάλι όχι, αυτό θα ήταν υπερβολή, αλλά ως φιγούρες υπερηρώων ναι. Και οι υπερήρωες δεν πεθαίνουν. Όχι σε αυτή την ηλικία. Όχι σε αυτή την ακμή. Όχι σε αυτό το σφρίγος. Όχι σε αυτή τη ρώμη. Όχι με αυτή τη λάμψη. Κανείς όμως δεν είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει, κανείς δεν είναι πολύ νέος για να πεθάνει, κανείς δεν είναι πολύ υγιής για να πεθάνει, κανείς δεν είναι πολύ λαμπερός για να πεθάνει. Όλοι είμαστε πολύ θνητοί για να πεθάνουμε, όλοι είμαστε ευεπίφοροι να πεθάνουμε την κάθε επόμενη γαμημένη στιγμή.