Aυτός ο εξοχώτατος, καλης φήμης προσώρας Γεραπετρίτης, μαζί με δυο τρεις άλλους χαμηλής ορατότητας υπουργούς, ανακοίνωσε πως τα προσήκοντα μίλια της χώρας είναι (πάλι προσώρας) έξι. Γιατί το έπραξε; Μήγαρις δεν το ξέραμε ή φοβήθηκε μη και περάσει η γραμμή Τσίπρα που θέλει τα δώδεκα και τα θέλει από εψές;

Για τον όποιο λόγο το επιχείρησε, ήταν κάκιστη πρωτοβουλία, μια ελαφρά πελταστική μηνοειδής ασπίδα του χαμού. Αλλά έτζι δουλεύει ο πρωθυπουργεύων: μάλλον βιάζεται, αντί αναντικατάστατος, να γενεί αντικαταστάσιμος και δη από δεξιές κουλτούρες.

Ναί, είναι σαφές ότι στο βάθος λάμπει η Χάγη. Ενόσω ο κύριος Αμανατίδης εξηγεί πόσο αποτελεσματικό είναι το κόμμα του, έχω να προτείνω ένα μνημειώδες κτήριο παρά θίν αλός που εκφεύγει του χαρακτήρα ενός δικαστηρίου, αλλά έχει λαμπρό πρωινό, όμορφη υάλινη οροφή και φιλοξενείο πλείστων του ΝΑΤΟ συναντήσεων.

Λέγεται Κουρχάους και είναι απαίκτου. Στην θρυλική, βαρετή αμμούδα του Σεβενίγκεν, με 115 ευρώ το δωμάτιο, και ορίζοντα όλες τις εκστρατείες των Βίκινγκς, οι συνομιλητές θα ζαλιστούν μπροστά στα κατορθώματα του Ράγκναρ Λόθμπροκ.

Τα δωμάτια είναι «ευρωπαϊκά» ήτοι όχι τίποτις ανοικονόμητα, επομένως ο Τσίπρας μπορεί να καλλιεργήσει περισσότερο την ιδιοφυά φράση «ασφαλώς και έχουμε δικαίωμα 12 μιλίων. Αν τσινίσουν, τη βάψαμε». Δηλαδή μια στέρεη και αποφασιστική απάντηση.