Διότι στη μάχη των ελεφάντων, εχάθη ο Βουκεφάλας.
Ομιλία, ελικόπτερα, συνέντευξη, όλα καλά;
Επέζεψα, μπιζέρισα, οφλάντισα. Τρεις εκδοχές του «βαριέστησα». Προς στιγμήν, έχασα το φως μου, αλλ‘ ήταν η τουαλετίς παρουσία μιας κοπέλας ντυμένης «Φετίχ Μπουλέντ» στα νιάτα του, με μπορδοπορφυρί αμφίεση, που παρουσίασε το πάνελ στο «Βελλίδειο». Αυτή η υπέροχη αίσθηση των πρωινών κοριτσιών που δουλεύουν στα μαγαζά της Τσιμισκή, ντυμένες στο καντίνι. Η ΔΕΘ, από καιρό θυμίζει ένα ανοικονόμητο αυθαίρετο, που θα μπορούσε να διορθωθεί αν ζούσε (και πετούσε) ο Ροβύρος ο Κατακτητής.
Η πρωθυπουργική ομιλία, αυτή τη φορά, προοιωνίζονταν διαφορετική. Οι ρεπόρτερ δήλωναν πως θα υπήρχε και «μια έκπληξη». Δεν υπήρξε, ευτυχώς. Απεναντίας, το Μαξίμου, που μας ευχαρίστησε τοπογραφικώς, απογυμνωμένο από κλούβες, δεν ίσχυσε στη Σαλονίκη. Η πόλη οχυρώθηκε με χιλιάδες αστυνομικούς και κλούβες, ένα Ρούπελ του σήμερα. Οι διαδηλωτές, κατανεμημένοι κατά Γένη και Φυλές, ήταν σαφώς λιγότεροι.
Το ακροατήριο στην αίθουσα, σε διάταξη μήνης (ημισελήνου) πυκνό.
Ο πρωθυπουργός μίλησε πολλήν ώρα. Ανάπτυξη για όλους. Άνέφερε και χρονικά τέρμινα. Ήταν ομιλία οργανωμένη σε προοπτική τετραετίας. Ευτυχώς δεν ανέφερε κάτι αντικαπνιστικό. Μισό πακέτο κάπνισα, αλλά ήταν εν οίκω. Προηγήθηκε, εκτος Βελλιδείου, ευμενής για την κυβέρνηση έρευνα: επτά στους δέκα υπηκόους, επικροτούν.
Μόνο σε δύο, ήσσονες περιπτώσεις, έχασε μια σειρά από το κείμενο. Όλα κατ΄ευχήν. Δεν απέφυγε «να τάξει» κάτι για Μακεδονία και Θεσσαλονίκη. Τρία Μουσεία σε ένα στρατόπεδο στα δυτικά. Το μετρό, θα τελειώσει κι ελπίζω ο εφιάλτης να τελειώνει εδώ, χωρις επεκτάσεις και του μπογιατζή τον κόπανο. Σε χρόνο που πέφτει πάνω στην προεκλογική χρονιά της κυβέρνησης 2023. Το ένα από τα τρία μουσεία, θα είναι «για τις αρχαιότητες του μετρό».
Φυσικά, ποντάρω πως δεν θα φτάσει στο αεροδρόμιο, μήτε στο ΚΤΕΛ. Αλλά η περιφερειακή, θα επεκταθεί. Προαστιακός, πουθενά. Και η όδευση Θεσσαλονίκη-Έδεσσα, θα αργήσει. Είναι ανώριμη. Τα συνήθη μπλοκαρίσματα προς Χαλκιδική, αμετακίνητα. Απεναντίας, ένα μεγάλο οικόπεδο, θα δοθεί για μιας μορφής Έξπο των στοχαστικών ψηφιακών εφαρμογών. Και μεγάλη καμπάνια για τα Μακεδονικά προϊόντα.
Προανήγγειλε επενδύσεις, μικρές, μεγάλες και μικρομέγαλες. ‘Ολα ωραία και μεγάλα φωτισμένα. Ενόσω θα τελούνται αυτά, το ΚΤΕΛ θα συμπράξει, ως ΣΔΙΤ, με τον αποκαμωμένο ΟΑΣΘ. Και παρατηρητήριο Γραφειοκρατίας. Το επιτελικό κράτος οργανώνεται. Η Χελέξπο ΔΕΘ, κατσικώνεται στον ίδιο τόπο. Εφέτο η Ινδία, του χρόνου η Γερμανία. Αν όχι Μαχαμπαράτα και Βέρθερος, υπάρχει πάντοτε Γκαγκαντίν και Τζίμης Μακούλης.
Ζητηματάκια: Εμπεδώσαμε πως η Θεσσαλονίκη δεν είναι Αθήνα. Είναι μια πόλη που δεν ακολουθεί τον συρμό. Η Θεσσαλονίκη έδειξε το μαλακό της υπογάστριο. Είναι ο μόνος τόπος που η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε προκατακλυσμιαίο στάδιο. Δεν διαθέτει πολιτάρχη, Θεσσαλονικάρχη. Πάνω σε ένα βαλτώδες καραμανλικό υπόστρωμα, υπάρχουν βάνδα και κατεπανίκια Ντορικών, νοσταλγών του «φτερωτού γιατρού», πολιτική επιρροή από τα Ζερβοχώρια, ακόμη και κάτι σαμαρικά πυργόσπιτα, αλλά και Ντεντέδες εκ Παιονίας και Αμφαξίτιδος. Φυσικά, υπάρχουν και ρηγάτα: πολιτιστικός Μενδωνισμός για παράδειγμα. Παραγωγική αντιπολίτευση, πουθενά. Αυτό έχει ένα πλεονέκτημα: αν εκνευριστεί ο Σαμαράς που «δεν αξιοποιείται» η Θεσσαλονίκη δεν θα συμπαρασυρθεί. Υπάρχει τόση πολυαρχία, που κανένας δεν θα το καταλάβει.
Τι συνέβη και όλες οι δεξιές φράξιες συμφωνούν και ομονοούν πάνω στην τρισχειρότερη ιδέα;
Αποτέλεσμα αυτών των καθόλου λογοτεχνικών διαπιστώσεων, είναι η ιστορία με την αλλαγή πολιτικής στο ζήτημα των «αρχαίων» της Βενιζέλου.
Την πόλη πρέπει να πάψουν να την κυβερνούν οι μηχανικοί ή τα φαντάσματά τους!
Το μετρό της Θεσσαλονίκης είναι η επιτομή της αρχοντοχωριατιάς, η εμμονή του Ηλίθιου, η άρνηση της λογικής, μια γραφική μονομανία. Ωστόσο, πέρασαν αμέτρητα χρόνια από την σήραγγα του Κούβελα και έπεσαν πολλά χρήματα σε έν πηγάδι χωρις πάτο. Ώρα να λογικευτούμε. Ας γίνει ό,τι σκάφτηκε, ας αναιρεθεί ό,τι σχεδιάστηκε και προγραμματίζεται, ώστε έστω και στην τελευταία ανάσα της πόλης να καμωθούμε πως αποκτήσαμε αναπνευστήρα και η πτωχομάνα με τα ερζάτζ βουιτόν, να το ξεχάσει επειγόντως. Αυτό που θα υλοποιηθεί, από τον Σταθμό στο αμαξοστάσιο, ας αποτελέσει ένα είδος σπονδυλικής στήλης για τον αστικό ιστό, έστω και αν μονίμως θα υπάρχει μια κύφωση στο σώμα του. Διότι η Θεσσαλονίκη έχει ένα ορφανό, ακατάλληλο αεροδρόμιο σε λάθος θέση, ένα λιμάνι χωμένο ματαίως στο βαθύ λαρύγγι του έσω Θερμαϊκού και μία απόλυτη υποταγή στην Φυλή των Νταλικιέρι. Ας το δεχτούμε και άς φιλοσοφήσουμε επ΄αυτού άνευ πολλής μαλακίας.
Ακόμη κι αν το μαζέψουμε, δεν συμμαζεύεται εύκολα…
Ας αρχίσουμε από το υπάρχον μετρό ή απ΄αυτό που κάποια στιγμή θα τελειώσει. Μια γραμμική φρεναπάτη, Κύριος Οίδε με τι φαρμάκι εισιτήριο. Το ανήκεστο έγκλημα: φυσικά η διαδρομή της Εγνατίας. Τους σταθμούς εννοώ και τον τεράστιο χώρο που απαιτείται για να υπάρξει επικοινωνία με τον καθαρό αέρα. Ενα τεράστιο μπλοκ που σκάφτηκε και σκάβεται ανάμεσα στα αρχαία. Έκθεση και Αγία Σοφία πρόλαβαν και τα μετέφεραν, αλλά η Βενιζέλου, προμπλέμο -απ΄αυτά που διχάζουν πόλεις. Αν τα βρίσκετε μπαστούνια, καταργήστε την στάση «Βενιζέλου» του μετρό. Τελείως. Θα τελειώσετε ένα χρόνο νωρίτερα.
Το ιστορικό κέντρο με τα επάλληλα στρώματα, δεν ανασκάφτηκε –του έβγαλαν τα άντερα, κρατώντας μερικά για μόστρα. Η «πόλη κάτω απ΄την πόλη» δεν είναι ποιητική έκφραση. Υπάρχει και χάρη σε αυτήν την αστική αρχαιοκαπηλεία οφείλει τα μυστήριά της. Δείξτε μου μια Αρχαιότητα, της πόλης, φανερή ή κρυμμένη που να ξέρετε σε τι χρησίμευε. Δεν ξέρετε. Εικάζετε.
Υπάρχει και άλλο αδίκημα: η χάραξη. Δεν χρειάζεται να δειγματίσω παραδείγματα από άλλες πόλεις, αλλά ένα γραμμικό μετρό, δεν επαρκεί -και απόδειξη, ο ηλεκτρικός των Αθηνών, το «θηρίο». Στον χάρτη βλέπω μια γραμμή που διχάζεται ανατολικά προς αμαξοστάσιο και Μίκρα, του Αγίου Ουδέποτε και δυτικά μια διχάλα απο σταθμό προς Κορδελιό και Παπαγεωργίου. Χάρισμά σας. Προηγουμένως, πείτε μου πως πάμε στο 90% της Δυτικής Θεσσαλονίκης με μετρό, όταν τελειώσει και ευχαρίστως κόβω το κοτσιδάκι μου.
Παρέκβαση: η Φυλή των Νταλικιέρι προκαλεί την γενοκτονία των Τραμβαγιέρι.
Η αλλέως Γιωταχίστας vs Τραμίστας.
Η Θεσσαλονίκη παρακαλεί, ομνύει, ποθεί να υποστεί παράκαμψη. Αντ΄αυτού, επιμένει να διατηρεί καταστήματα, εμπορικά κέντρα οικισμούς και παρελκόμενα, σε άμεση σχέση με οχήματα παντός είδους. Όσο φαρδείς δρόμους και να αποκτήσει, τσουπ! θα επιτραπεί η λειτουργία τραπεζών, σουπερμάρκετ και άλλων, πολυσύχναστων. Άρα το διπλο- τριπλό παρκαρισμα προβλέπεται στην Αγία γραφή της πόλης. Η παράκαμψή της περιφερειακής ολοκληρώθηκε στα δυτικά αλλά στον ανατέλλοντα ήλιο, το μόνον που ακούσαμε είναι για έναν περιφερειακό επί κιόνων -άγνωστο έως που και πόθεν. Ενώ από τον «Σχεδιασμό Τριανταφυλλίδη» πάνε εξήντα χρόνια, υπάρχει η γέφυρα Κλειδίου – Αγγελοχωρίου που διώχνει την κίνηση προς Εγνατία και δημιουργεί επιτέλους ένα ring road της προκοπής και επιτρέπει τους λάτρεις της «Santich alkidi Kidene Chi» να την χαρούνε χωρις τη χαρά να περνάνε απο μπαΐρια της ερωτικής (μπούχαχα) πόλης. Και βέβαια, να υπάρξει κάποια πρόσβαση ράγας με το αεροδρόμιο, διότι μήτε η Βέροια, μήτε η Κατερίνη, και άλλες πόλεις έχουν ή θα αποκτήσουν αεροδρόμιο, παρεκτός και ξανάρθουν η Αντάντ ή η Γκεστάπο. Λεωφορείο από Μίκρα σε Χαλκιδική δεν έχει, Μύκονο και Νάμμος ονειρεύεστε.
Αν οι Νταλικιέρι δεν επιβαρύνουν τη Δυτική Θεσσαλονίκη, θα χωράνε κι άλλοι μουστερήδες. Αφου είστε τόσο επιτελικός, επιτελεστείτε με τους αρμοδίους επιτελείς σας πάνω στην ισορροπία του κόστους -ωφέλειας.
Να χαμηλώσετε τις φρεναπάτες, πρωθυπουργέ, και γενικώς, να προτιμάτε το Γένος των Τραμβαγιέρι που επιθυμεί πρόσβαση προαστειακού τραμ και ράγες όπου λείπουν αουτοστράντες.
Αρχίσατε ως δημοφιλής και σας βλέπω στο ρόλο του Σολομώντα. Η πόλη αυτή δεν παίζεται.
Η Θεσσαλονίκη είναι ιδιότυπη. Δεν ξέρετε τα χούγια της. Οι κεφαλάδες της πόλης, εξαερώνοντας τον Ταχιάο που ήταν δική σας επιλογή, έστειλαν μήνυμα που δεν λάβατε.
Η πόλη είναι μπαοκτσού στον περιφερειακό πληθυσμό. Στην ψύχα της, Σκώληκες και Γρηές. Οι Ιβανικοί δεν μονοπωλούν τους Πόντιους. Υπάρχουν και ομάδες που μελισσανίζουν, σουμελίζουν και έτσι. Η μέση εμπορική οικογένεια μπαγιάτηδων μοιράζει τα ψηφαλάκια της στα τρία. Οι Ντορικοί είναι ντορικοί και όχι της οικογένειας. Σοβεί αντιμαρεβισμός. Σαρακατσαναίοι και Βλάχοι, κυβερνάνε εκεί όπου επιθυμούν. Ακόμη και αρχαίοι «βολβογενείς» έχουν επιβιώσει. Και η σύνδεση του Άκη με την αριστερά υπήρξε. Οι πολυπληθείς εκ Σερρών, δεν είναι όλοι καραμανλοειδείς. Η Εκκλησία δεν πολιτεύεται. Δεν της χρειαζεται. Δεν μπορείτε να διανοηθείτε πόσα λαμπρά ονόματα ξεκίνησαν από το Κατηχητικό. Οι σέχτες των αποκρυφιστών και οπαδοί της μαγικής σκέψης, έχουν διατηρηθεί.
Αν ενυπάρχει η πρόθεση να αναλάβει, μετά την ανάληψη σε μήνη φωτός, του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο Κώστας Μπακογιάνης (βολεύουν οι ημερομηνίες) μεγάλες περιοχές της χώρας θα αναζητούν ερείσματα που θα γίνουν δυσεύρετα. Βέβαια, το παροδικό φαινόμενο «Φώφη» δεν θα καταλήξει σε κάτι οριστικό. Ήδη ο Γερουλάνος, στρώνει χαλί για την επανεφεύρεση του Γιωργάκη, αλλά η κεντροαριστερά δεν προκόβει έτσι. Και ο Σύριζα, που κατά Τσίπρα άφησε τον Μητσοτάκη να «τρώει από τα έτοιμα», μαζί με τον αδίκως ενεργοποιούμενο Τσακαλώτο, δεν αφηνει περιθώρια αισιοδοξίας. Επομένως για να κινδυνέψετε σοβαρά, χλομό το βλέπω.
Αλήθεια, πρωθυπουργέ, δεν σας εκπλήσσει το γεγονός πως όλα τα μελέτια της δεξιάς, κι όχι μόνο, ομονοούν στο ζήτημα της μεταφοράς των αρχαίων της Βενιζέλου;
Κλείνω με μια παρατήρηση της κειμενογραφικής πιάτσας που τυχαίνει να γνωρίζω. Ατυχέστατη η κατακλείδα με δύο προτάσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου, από τα Χανιά του 1903 και τη Θεσσαλονίκη του 1928, έμφορτες από συγκινησιακές γενικότητες. Το 1903, πάνω στη βράση του Ηλίν-Ντεν και των γεμιτζήδων της Θεσσαλονίκης, το 1928, ένα χρόνο πριν το Κραχ. Οι συσχετισμοί, δικοί σας.
