Θυμάμαι την «Αυριανή» (αυτό το μεγάλο σχολείο όλων των πολιτικών και των δημοσιογράφων του σήμερα), να προσπαθεί να δικαιολογήσει τον Ανδρέα Παπανδρέου για την επιλογή της Δήμητρας Λιάνη ως συντρόφου, γράφοντας ότι η Μάργκαρετ Παπανδρέου είχε αρχίσει με τα χρόνια να μοιάζει με τον Φραγκίσκο Μανέλη. Μα το Θεό. (Ο ίδιος ο Ανδρέας δεν είχε απαξιώσει δημοσίως τη Μάργκαρετ, αλλά ιδιωτικά είχε θεοποιήσει τη Δήμητρα: είχε πει ότι η Λιάνη του θύμιζε με τις γυναίκες που έβλεπε στις σελίδες του Playboy και δεν μπορούσε να αντισταθεί στην πραγματοποίηση της φαντασίωσης. Οπότε μπορούμε να διατυπώσουμε τη θεωρία ότι επί ΠαΣοΚ για όλα, ή τουλάχιστον για πολλά, έφταιγε ο Χιου Χέφνερ).

Αναλογιστείτε τώρα τον δημοσιογράφο του σήμερα στα ποικίλα φιλοκυβερνητικά μέσα, τον μαθητή του Γιώργου Κουρή, που επιθυμεί να κολακέψει την πρωθυπουργική σύζυγο (για λόγους ενημέρωσης και τόνωσης του φρονήματος, ασφαλώς). Δεν την παρομοιάζει με τον Μάρκο Σεφερλή (τουλάχιστον όσο παραμένει σύζυγος του πρωθυπουργού), ούτε όμως μπορεί να παινέψει ανοιχτά την ομορφιά της και να διατηρήσει κάποια αξιοπιστία στην πιάτσα. Οπότε προσφεύγει σε αφηρημένους ύμνους για την αισθητική και την κομψότητά της ― κι ας ντύνεται η Μαρέβα Μητσοτάκη ως πρόσφυγας από τον πλανήτη Τατουίν. “Δεν ξέρετε εσείς από μόδα,” είναι το επιχείρημα, “ενώ η κυρία Μητσοτάκη είναι της δουλειάς και ξέρει. Μουζίκοι.”

Φίλοι μου, όλοι της ευρύτερης δουλειάς είμαστε. Και καταλαβαινόμαστε: καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή.