Κάπως έτσι λένε πως είχαν τα πράγματα, όταν ακόμη τα φύλα δεν ήταν ρευστά:

τα αγοράκια ήταν όλη την μέρα στο πόδι για το ματς, μερικά ήταν στο πόδι από την προηγούμενη νύχτα, βγάζαν μαχαίρια από τα θηκάρια, πετούσαν μολότοφ, παίζαν κρυφτά και κυνηγητά, άλλα φορούσαν τις κρατικές στολές τους και πληρώνονταν για να κάνουν αυτό που αγαπούν, άλλα θα πήγαιναν στο γήπεδο με πούλμαν χίλια χιλιόμετρα πήγαινε έλα και βάλε, και στάσεις ωρών σε διόδια, και έλεγχοι επί ελέγχων, άλλα δεν θα είχαν την τύχη να ζήσουν το πλήρες πρόγραμμα, άλλα θα περίμεναν καρτερικά τους από πάνω να έρθουν, ραντεβού, ενέδρες, αγόρια από το εξωτερικό έξτρα μερακλήδες που είχαν έρθει να τιμήσουν την περίσταση, άλλα μεγαλύτερα αγόρια θα περίμεναν να τα δουν από την τηλεόραση, ενώ τα άκουγαν και τα έλεγαν στα ραδιόφωνα εβδομάδες, οι αδικίες, οι δικαιώσεις, τα χρόνια αναμονής, οι μεν, οι δε, οι βόρειοι, οι νότιοι, τα τέσσερα κεφάλια των αητών, τα χρώματά μας, τα χρώματά σας, είτε το παιχνίδι αρχίσει και τελειώσει, είτε αρχίσει και δεν τελειώσει, είτε ούτε καν αρχίσει, η μεγάλη γιορτή των αγοριών είναι σήμερα, η μεγάλη γιορτή του ματσισμού, γκολ και ξύλο, τσο και λο, κούπες και δάκρυα συγκίνησης, δίκαιοι και ζαβολιάρηδες, να ποιος ήταν τελικά ο καλύτερος, καλό τέλος χρονιάς σε όλους, για Μέσι ρώτησε ο Ιβάν, για Ινιέστα το ψαξε ο Τίγρης,

την ώρα που τα κοριτσάκια και οι γκέι, είχαν απόψε eurovision, όλοι μαζί σε σπίτια, συγκεντρώσεις, χαβαλές, γέλια, τι φοράει αυτή, πώς είναι ντυμένος ο άλλος, δες πώς χορεύουν εκείνοι, εμένα το μόνο τραγούδι που μου αρέσει είναι αυτό, μα δεν έχει καθόλου φωνή ο άλλος, γιατί στέλνουν πάντα τέτοιες συμμετοχές οι δείνα, μα το σνομπάρουν κι αν έστελναν τα καλά τους θα σάρωναν, παράσταση, φορέματα, βαψίματα, μακιγιαρίσματα, χορογραφίες, φωτισμοί, τραγούδια, βαθμολογίες, ίντριγκες, αλληλοϋποστηρίξεις χωρών, δωδεκάρια, συγκινήσεις των τραγουδιστών που πάνε καλά, ανθοδέσμες, φιλιά, όλη η Ευρώπη μια ειρηνική πανηγυρική αγκαλιά, αφήνει τα μαλλιά της λυτά, τραγουδά ακομπλεξάριστα, καμπ, ένοχες απολαύσεις, απολαύσεις απενοχοποιημένες, η μεγάλη γιορτή της μη ματσίλας, γκουντ ίβνινγκ Άθενς, χαμόγελα αστραφτερά, κανείς δεν θα μαχαιρώσει κανέναν, τα ΜΑΤ δεν θα κάνουν χρήση δακρυγόνων,

κάπως έτσι είχαν ακόμη τα πράγματα λίγο πριν τα κοινωνικά φύλα ρευστοποιηθούν εντελώς, ώστε το ένα βράδυ να μαχαιρώνεις μπαόκια και χανούμια και το επόμενο να πίνεις μαργαρίτες με τις φίλες σου βλέποντας γιουροβίζιον και λέγοντάς τους πως θα θελες να δεις πώς θα καθόταν πάνω σου το φόρεμα της Φουρέιρα.