Ο όρος Γη-χιονόμπαλα αναφέρεται σε δύο ακραίες περιόδους στο παρελθόν (μεταξύ 2,4 δισεκατομμυρίων έως και 580 εκατομμυρίων χρόνων πριν), για τις οποίες εικάζεται ότι το σύνολο της επιφάνειας του πλανήτη είχε καλυφθεί από πάγους. Πιθανή αιτία η έντονη αποσάθρωση των πετρωμάτων των ηπείρων, ιδιαίτερα σε θερμά γεωγραφικά πλάτη, σε συνδυασμό με έξαρση της παραγωγικότητας φωτοσυνθετικών φυκών στους ωκεανούς – διαδικασίες που δέσμευαν διοξείδιο του άνθρακα απ’ την ατμόσφαιρα, μειώνοντάς το. Πιθανός τρόπος επιβίωσης της ζωής στις αντίξοες συνθήκες: κρυμμένη στο σκοτάδι σε υδροθερμικές αναβλύσεις σε ωκεάνιους βυθούς ή λιγοστή, σε λίμνες-καταφύγια στην επιφάνεια του πάγου, δίπλα σε ηφαίστεια. Πιθανός λόγος απεμπλοκής από τη ζοφερή πραγματικότητα: μια περίοδος παγκόσμιας ηφαιστειακής έξαρσης που τάισε με βία και υπερβολικά την ατμόσφαιρα με διοξείδιο του άνθρακα. Το παγωμένο κάλυμμα είχε ουσιαστικά μπλοκάρει και αποσάθρωση και φωτοσύνθεση. Έτσι, οι συγκεντρώσεις του αερίου έφτασαν σε επίπεδα εκατοντάδες φορές ψηλότερα απ’ όσο στις μέρες μας. Το λευκό κουκούλι έσπασε κι έλιωσε.

Winter in July: η υπόθεση της Γης-χιονόμπαλας ήρθε στο προσκήνιο από την ομάδα του γεωλόγου Paul Hoffman ύστερα από δημοσίευση στο περιοδικό Science το καλοκαίρι 1998. Η ομάδα μελέτησε πετρώματα στη Ναμίμπια προερχόμενα από παγετώδεις αποθέσεις και που έφεραν μαγνητικό αποτύπωμα σχηματισμού τους σε τροπικούς παραλλήλους.