Φιλία, η νέα οικογένεια
19-02-2018

Στην Μορφή του Νερού, την νέα ταινία του Ντελ Τόρο, η πρωταγωνίστρια ερωτεύεται ένα αμφίβιο ανθρωπόμορφο πλάσμα και αποφασίζει να το σώσει από την αιχμαλωσία. Η γυναίκα αυτή, που ζει μόνη, έχει δυο καλούς φίλους. Κανένας από τους δύο δεν κατανοεί και δεν εγκρίνει την απόφασή της αυτή, και οι δύο όμως την αποδέχονται και καταλήγουν να την βοηθούν παίρνοντας μεγάλο προσωπικό ρίσκο. Αυτό είναι η φιλία.

Η φιλία είναι πρωτίστως αποδοχή του άλλου με όλες του τις ιδιαιτερότητες, ακόμα και με αυτές που δεν συμφωνούμε. Η φιλία δοκιμάζει την ικανότητά μας να μπαίνουμε στην θέση του άλλου και να κατανοούμε αντί να κρίνουμε και να απορρίπτουμε.

Φυσικά, δεν μπορούμε να αποδεχόμαστε ή να ανεχόμαστε τα πάντα, ούτε γίνεται να είμαστε όλοι φίλοι με όλους. Η φιλία, όπως κάθε σχέση, απαιτεί κόπο και προσπάθεια και κάποιες φορές τελειώνει και ο χωρισμός είναι επώδυνος.

Κάποιος μου είπε πρόσφατα πως «λίγα πράγματα περιποιούν αληθινή τιμή σε έναν άνθρωπο όπως το να έχει υπάρξει φίλος». Είναι τιμή, είναι δώρο, αλλά στην εποχή μας, που ο θεσμός της οικογένειας αλλάζει και οι οικογενειακοί δεσμοί χαλαρώνουν, είναι και κάτι περισσότερο: οι φίλοι είναι η νέα οικογένεια . Η οικογένεια που διαλέγουμε.

Στο βιβλίο  “A Little Life” (Λίγη Ζωη) της Hanya Yanagihara συναντάμε αυτόν τον  τρόπο ζωής και το είδος σχέσεων που μοιάζει να εξαπλώνεται στον δυτικό κόσμο, ένα νέο εντελώς ανοιχτό τύπο “οικογένειας” που καθορίζεται από τα συναισθήματα και τις επιλογές των ανθρώπων, την οικογένεια των φίλων. Εκεί διαβάζουμε: «Why wasn’t friendship as good as a relationship? Why wasn’t it even better? It was two people who remained together, day after day, bound not by sex or physical attraction or money or children or property, but only by the shared agreement to keep going, the mutual dedication to a union that could never be codified.»