Κάποιοι θυμούνται καθαρά πόσο τέλεια τα περνούσαμε στην Ελλάδα επί Χούντας, άλλοι, ότι παλιότερα με τη δραχμή ήμασταν όλοι πάμπλουτοι, ενώ κάποιοι άλλοι, πόσο γαμάτος ήταν ο βασιλιάς μας εκτός από κούκλος, φυσικά. Αυτό με λίγα λόγια, ονομάζεται φαινόμενο Μαντέλα και αφορά γεγονότα του παρελθόντος που θυμούνται ελάχιστοι για πραγματικότητα -ενώ αρκεί κάποιος να μπει δυο φορές σε ταξί και θα συμμεριστεί τον αγώνα μου να μετονομαστεί το φαινόμενο σε Έλληνας Ταξιτζής. Κατά το φαινόμενο Μαντέλα λοιπόν, κάποιοι από εμάς -και ειδικά ο Έλληνας Ταξιτζής- διατηρούμε συλλογικές εσφαλμένες μνήμες για πλήθος γεγονότων, που για αρκετούς αποδεικνύουν ότι ζούμε στο Μάτριξ -αντί για το προφανές δηλαδή, από συλλογική άνοια μέχρι συλλογική βλακεία. Αυτά και άλλα παράξενα έχουμε όλοι ακούσει μα τίποτε πια δεν ακουμπά την κουλοσύνη της κβαντικής μηχανικής που πλέον τους έδωσε και επιστημονική εξήγηση.
Η παράδοξη για τα μέχρι χθες επιστημονικά δεδομένα, κβαντική μηχανική, και όλα τα τρελά που εισήγαγε στην επιστήμη, οδήγησε λοιπόν σε πλήθος υποθέσεων για τον θεότρελο κόσμο μας, που μάλλον έχουν περισσότερη βάση από οτιδήποτε, όσο ακραίο κι αν είχαμε ακούσει μέχρι σήμερα. Μια από τις υποθέσεις αυτές, είναι και εκείνη της προσομείωσης -ναι, το Μάτριξ αλλά με επιστημονικές υποθέσεις πλέον- που αρκετοί επιστήμονες ανά τον κόσμο παίρνουν πολύ σοβαρά για πολλούς και ενδιαφέροντες λόγους. Το φαινόμενο Μαντ… Έλληνας Ταξιτζής είναι στη λίστα.
Με δεδομένο λοιπόν τη σημερινή κατάσταση της ανθρωπότητας, δεν καταλαβαίνω γιατί αφού η επιστήμη οδηγείται σε τόσο ακραίες υποθέσεις όπως πως ίσως είμαστε ένας ψηφιακός κόσμος, ένας τεχνητός ηλεκτρονικός κόσμος, ένα simulation του πραγματικού δηλαδή, δεν καταλαβαίνω λοιπόν, γιατί τα γεγονότα των ημερών μάς εμποδίζουν να σκεφτούμε και άλλα, πιο οφθαλμοφανή, πολύ πιο ασφαλή και εξίσου καρακαταεπιστημονικά συμπεράσματα.
Ας πούμε, δεν μπορώ να καταλάβω πως η σπουδαία και ανυπέρβλητη σοφία πολλών ανάμεσά μας, δεν μας έχει επιτρέψει ακόμη μέχρι σήμερα να δούμε το πιο προφανές συμπέρασμα όλων: έχουμε ξαναυπάρξει πολλες φορές στη γη αλλά αφανιστήκαμε. Η γη είχε πολλούς, πάρα πολλούς εξελιγμένους πολιτισμούς πριν τον δικό μας. Το γεγονός πως δεν έχουμε καθόλου ευρήματα από αυτούς δεν υποδηλώνει τη μη ύπαρξή τους. Ίσα ίσα. Υποδηλώνει μόνο την επικά αυτοκαταστροφική φύση μας. Υποδηλώνει πόσο λυσσαλέα φαγωνόμαστε κάθε φορά προτού αφανιστούμε ολοκληρωτικά.
Εννοείται πως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Για τον Μαρξ, τη μια φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα. Στην πραγματικότητα, η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα όχι μόνο τη δεύτερη αλλά και την τρίτη και την τέταρτη και την πέμπτη φορά. Απλά ο Μαρξ δεν τα είχε δει όλα ακόμη. Για κάποιον δηλαδή ένα τσικ πιο Πάνω και λίιγο πιο Πέρα, η ιστορία των ανθρώπων είναι σκέτο φάρσα. Μια επαναλαμβανόμενη φάρσα με χαραγμένη πορεία προς τη θεαματική καταστροφή λόγω βλακείας και ακριβώς γι’ αυτό, έχουμε κάθε φορά ημερομηνία λήξης με ένα και μοναδικό τέλος: την ολική μας καταστροφή. Και δεν είμαστε πολύ μακριά από αυτήν. Όταν φτάνεις στο σημείο να πρέπει να κοιτάξεις σε μια κάμερα όσο βρίσκεσαι μέσα στην τουαλέτα ώστε να σου δώσουν χαρτί υγείας, τότε δεν θες καμία νέα παράδοξη επιστήμη να σου αποδείξει τίποτε περισσότερο από τα προφανή: δεν θα την παλέψεις για πολύ ακόμη.
Κακώς λοιπόν ψάχνουμε τα μυστικά του σύμπαντος, τον δημιουργό μας, τα νοήματα της ζωής. Αυτό που εμείς ονομάζουμε Μπιγκ Μπανγκ, σε συμπαντικά μεγέθη είναι βραδιά με πυροτεχνήματα. Η μοίρα του άμοιρου πλανήτη μας, που αντί για Γη θα έπρεπε να λέγεται ο Πλανήτης της Μαρμότας, είναι βαρετή και τελειώνει με Big Bang κάθε φορά. Ο πλανήτης είναι καταδικασμένος να βιάζεται από τον άνθρωπο, να γίνεται ελβετικό τυρί και να ερημώνεται αέναα, χωρίς κανείς μας να το υποψιάζεται γιατί απλά κανείς δεν μπορεί και δεν θέλει να συλλάβει το μέγεθος της βλακείας μας -αλλά και από πρακτικής άποψης, δεν μένει και ρουθούνι να το διηγηθεί.
Βέβαια, δεν ήμασταν πάντα τόσο πολύ τυχεροί ώστε η προηγούμενη καταστροφή να έχει συμβεί από μετεωρίτη. Απλά έτυχε αυτή να είναι η τελευταία πριν από εμάς και να είναι λίιιγο πιο θεαματική. Γι’ αυτό έχουμε καθησυχαστεί περισσότερο από τους προηγούμενους που σίγουρα, έστω λίγο πριν το τέλος θα είχαν ψαχτεί λίγο παραπάνω για να μάθουν πόσο πραγματικά ηλίθιοι έχουμε υπάρξει (που μπορεί και να το έμαθαν αλλά η αυτογνωσία πάντα ήταν υπερεκτιμημένη).
Αν κρίνει δηλαδή κανείς από αυτά που συμβαίνουν σήμερα γύρω μας, έχουμε όλες τις ενδείξεις και αποδείξεις ώστε να συμπεράνουμε πως κάθε μα κάθε φορά αφανιστήκαμε εντελώς μόνοι μας και χωρίς καμιά βοήθεια από μετεωρίτες, πολέμους, εξωγήινους, κλιματικές αλλαγές και άλλα χολυγουντιανά.
Για τον άνθρωπο είναι απλά Τρίτη και για το Σύμπαν ξανά Ολόκαινος. Συνεχίζουμε ακάθεκτοι αυτό που είμαστε προγραμματισμένοι να κάνουμε, χωρίς καμία γνώση του παρελθόντος -φάρσα, ενώ αντίθετα νομίζουμε τους εαυτούς μας για σπουδαίους. Σε βάθος χρόνου όμως, είμαστε μόνο ηλίθιοι και πανηλίθιοι, που πέφτουμε στις παγίδες μας με περίσσεια χάρη, ξανά και ξανά. Ηλίθιοι και εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν δε λες τίποτα.
Υ.γ. Το Restart μόνο δεν ξέρω ποιος παπάρας το πατά. Αυτό, μάλιστα, να το ψάξουμε.
