Τελευταία άρχισε να εμφανίζεται απρόσκλητη στην οθόνη μου η φετεινή διαφήμιση της μπίρας ΜΑΜΟΣ. Μου έκανε εντύπωση το σλόγκαν της, που φανερώνει συστημική πόζα και ημιμάθεια: «Εζυμώθηκε με πάθος». Όχι ζυμώθηκε, ούτε εζυμώθη, αλλά εζυμώθηκε. Στο βίντεο που ανέβασε η εταιρεία, το συνοδευτικό κείμενο μιλάει για το ασίγαστο πάθος του Πέτρου Μάμου (το βίντεο κάνει λόγο και για το άπαυστο μεράκι του), και πως όταν όλα μεταξύ τους εζυμώθηκαν (και όχι εζυμώθησαν), ο ελληνικός υγρός άρτος γεννήθηκε (όχι εγεννήθηκε, ούτε εγεννήθη).

Αλλά και το όλο διαφημιστικό, είναι ένα τουρλουμπούκι από βίντατζ εικόνες και κλιπ-αρτ ατάκτως εριμμένες, που κλείνουν το μάτι στον πελάτη ότι όλα είναι ένα ψέμα, διαφήμιση κάνουμε, πώς κάνετε έτσι, πουλήστε κι εσείς με τη σειρά σας ψεύτικη νοσταλγία, μια μπύρα δρόμος είναι. Η πραγματική ιστορία φαίνεται πως είναι δαιδαλώδης και όχι πάντα κατάλληλη δια διαφημίσεις. Άλλωστε το κοινό μια μπίρα θέλει, όχι μάθημα ιστορίας. Ή γραμματικής.

Το κλου βέβαια είναι η μπίρα ως υγρός άρτος (μετά το υγρόν πυρ, το ελληνικό δαιμόνιο μεγαλουργεί ξανά). Αναρωτιέμαι αν μετά τον υγρό άρτο θα δούμε και υγρά θεάματα.

Εκτός κι αν τα είδαμε μόλις και δεν το έχουμε καταλάβει.